Beş yaşından beri küfrediyorum. Babam çok küfreder, ben ondan çok küfrederim. Babam da bana küfretmeyeyim diye küfreder. Benim çok hoşuma gidiyor. Artık bir yaşam tarzı.

Mahalle baskısı, mahalle baskısı deniyor ya, asıl mahalle baskısı bu ülkede 'ben içmiyorum kardeşim, sen buyur iç' diyenlere. Bunlara yapılıyor mahalle baskısı.

Kendi hayatımızı kendi irademizle düzenleyebiliriz. Zor olan, bazı alışkanlıklardan vazgeçmek değil, bu işkenceye destek olmak.

1969 yılında içkiyi ve kadınları bırakmaya karar verdim. Bu hayatımın en kötü 20 dakikasıydı.

Sadece alışkanlık yaşam tarzımıza karşı durmak ve sıradışı yaşamak için cesarete sahip olmak zorundayız.

İtiraf, yüksek hızda çözülmedir.

Bir kere başlarsan söylemeye yalan, onu bırakmaz ve yalanlar söylemeye kolay alışırsın.

Bana kızmayacaksınız, öyle mi? Öyleyse şunu bilmenizi istiyorum ki sizi aptalca, çılgınca seviyorum. İşte sonunda bunu söylettiniz.

Bir kişinin yaşama tarzını değiştirmesi, onun karakterinin değiştiğini göstermez. O, yine aynı insandır; değişen sadece bilgisi, ona aynı hedefe başka yollardan da gidilebileceğini gösteren bilgisidir.

...Evet, onun (din adamının) bütün düşmanlığı, bütün melaneti Müslüman Türk'e karşı olmuştur. Hemen ilâve edelim ki din adamının düşmanlığı sadece Türk'e karşı değil fakat Türk ile ilgili ne varsa ona karşı olmuştur: Türk'ün giyimi, kuşamı, yemesi, içmesi, gezmesi, eğlenmesi, sevmesi, düşünmesi, inanması ve saire... yani yaşantılarının her noktası din adamı geçinenlerin o ilkel, o bedevî ölçülerine göre ayarlanmıştır. Tıpkı bugün de yapılmak istendiği gibi...

Dönmek yenilmektir biraz da, yarım kalmasıdır çıkışlarımızın, korkaklıktır, alışkanlıkların güvenli küflü kabuklarına sığınmaktır.

İnsan kendini ne kadar zapt etse de herkesin ruhunun kırılıp vücuduna söz geçiremediği bir anla karşılaşma ihtimali var. Aslında vücuda ait olan, bir göz kırpma anından ibaret. Vücut ruhu bir defa kandırdı mı insan dediğin hep alıştığını, tek gerçeklik yerine koyabiliyor.

Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu.

Ben alkolün benden aldığının fazlasını alkolden aldım.

Bütün hayatımız, bir yığın alışkanlıktan başka bir şey değildir.

İnsan alışkanlıklarıyla zincirlenmiştir.

Ön yargı ve alışkanlığın yardımı olmasa, odama giden yolu bulamazdım.

Şarap içenler şarap gibi düşünürler.

Alışkanlık zincirleri çok hafif hissedilir ama kırmaya çalışınca ne kadar ağır olduğunu anlarsınız.

Alışkanlığın zincirleri kırılmayacak kadar ağırlaşana dek, hissedilmeyecek kadar hafiftir.