Çok bilgili olman akıllı olduğunu göstermez.

Devrimci politka, eninde-sonunda, bir bilgi sorunudur. Devrimcilik, eninde-sonunda, epistemolojik bir süreçtir.

Öğrenme, gerçekleri özümsemekten daha fazlasıdır, anlayış kazanmaktır.

Sorun şu ki, insanlar inancın takdir edilmesi gereken bir şey olduğunu düşünüyor. Aslında inanç , kanıtınızın olmadığı bir şeye inandığınız anlamına gelir.

Bilginin görev olduğu bir yerde bilgisizlik bir suçtur.

Bilgi, özne ile nesne arasındaki bağdır.

Mutlak kesinlikteki bir bilgiye ulaşabilmemiz için tecrübelere değil de, düşünmeye dayanan sentetik yargılara inanmalıyız.

Tecrübe bize bir şeyin nasıl olduğunu öğretse de başka türlü olabileceğini öğretmez.

Biz temel bilimlerle ilgileniyoruz. Temel bilimler nasıl yaşadığımızı değiştirmez, dünyayı nasıl gördüğümüzü ve anladığımızı etkiler. Bu keşif bize “nasıl var olabiliyoruz” sorusu ile ilgili önemli ipuçları veriyor.

Bilmek inanmaktan üstündür. Bilmek, HİÇBİR şüphenin olmadığı anlamına gelir.

Anlayarak bakmaya, bildiklerinin ötesine geçmeye çalış.

Doğru düşünce bilgidir.

Hiçbir şey bilmeyen, hiçbir şeyi sevemez. Hiçbir şey yapamayan, hiçbir şeyden anlamaz. Hiçbir şeyden anlamayan insan değersizdir. Oysa anlayan biri, Hem sever, hem fark eder, hem de görür.

Bütün meyvaların çileklerle olgunlaştığını sanan kişi, üzümleri hiç tanımıyor demektir.

Bir şeyde ne kadar çok bilgi varsa, o kadar büyük sevgi vardır.

İnsanları anlamak için, tarihini bilmek gerekir.

Büyük fikirler yüzünden ahlakı bozulacak kişiye yazıklar olsun! Felsefi düşünceler içinden yalnızca kötü olanları çekip almayı bilen, ahlakı her şeyle bozulan bu kişilere yazıklar olsun! Bunların ahlakının Seneca ya da Charron okuyarak da bozulmadığını kim ileri sürebilir? Ben asla onlara hitap etmiyorum!

Yaşamda hiçbir şeyden korkmayın yalnız; her şeyi anlamaya çalışın. Şimdi anlama vakti, böylece daha az korkabiliriz.

Gerçeğin arayışı mesleklerin en asilidir ve yayınlanması bir görevdir.

Bildiğimizi bilmek ve bilmediğimizi bilmek, işte gerçek bilgi budur.