Modern karı-koca ailesi, açık ya da gizli, kadının evcil köleliği üzerine kurulmuştur.

Kadın, erkek önünde engel değil, cennete gitme vasıtasıdır.

Çalışan kadından bahsediyorum... 'Ben kocama muhtaç değilim' diye evvela ailesini dağıtıyor. Kocasına muhtaç değil, ama elin adamının patronunun hizmetinde olmayı haysiyetine uygun buluyor. Kocasının emrinde olmayı haysiyetine uygun bulmuyor!

Erkeğin sözü geçiyor gibi gözükse de evin hakimi kadındır. Kadın vefadır, duygudur.

Evlilik hayatında iyi bir kadın, iyi bir kocadan fazla takdire layıktır.

Kocasının ölümünden sonra gerçek anne çoğu kez bir üvey anne haline gelir.

...Yani kadın için namus, kapatılma anlamına geliyor, baskı anlamına geliyor, dayak anlamına geliyor, hep kendini kasması anlamına geliyor.

Evinin sultanı kadınlarla, evine de uğrayabilen kadınlar farklı kimlikleri temsil etmektedirler. Bizim ümmetimizin kadınları evlerinde Rablerine kulluk için uğraşan kadınlardır. Onlar, bütün ihtişamlı sevap vaatlerine rağmen mescitlere bile davet edilmemişlerdir. Cuma'dan bile muaf tutulmuşlardır. Evlerindeki sultanlıkları zedelenmesin diye. Eşlerinin sultanları, ümmetinin umutları olarak kalsınlar diye.

Hakim kanat tarafından kadının içine düşürüldüğü bayağılığın, endişelerin, üzüntülerin çeşitliliğinin izini sürmek, bitmeyen bir görev olacaktır.

Aile hayatının kendisi, en güvenli, en geleneksel, en çok kadın seçimlerinin onaylandığı bir kutsal alan değildir: Sürekli olarak tehlikeli bir yer.

Kocasına sadık Alman kadını %1 yoktur. Tabii sayarım. Hiçbir Alman, 'Bu çocuk benimdir' ve çocuk da, 'Bu benim babamdır' diye kati bir iddiada bulunamaz.

Kadınlar ırkımızın, kanının ve geleceğinin temeli. Kadın hareketinin başladığı yer burasıdır. Millet bir kez daha anneliği gururla ve özgürce seçen annelere sahipse o millet yok olamaz. Kadın sağlıklıysa halk da sağlıklı olacaktır. Kadınlarını ve annelerini ihmal eden millete yazıklar olsun. Kendini ihmal etmiş demektir. Alman kadın kavramının tüm dünyanın şeref ve saygısını yeniden kazanmasını umuyoruz.

Çalışan kadınlar evde çocuk ve aile bakımı işini de yapmak zorunda kaldıkça, bir yerine iki işi olacak.

İlk iş bölümü, erkekle kadın arasında, döl verme bakımından yapılan işbölümüdür..Tarihte kendini gösteren ilk sınıf çatışması, erkekle kadın arasındaki çelişmenin karı-koca evliliği içindeki gelişmesiyle; ve ilk sınıf baskısı da, dişi cinsin erkek cinsi tarafından baskı altına alınmasıyla aynı zamana rastlar.

Aile içinde erkek burjuvadır kadın proletarya rolünü oynar.

Hiçbir süs ve makyaj bir kadını, analık sevgisi kadar güzelleştiremez.

Kadınlar; doktor, avukat ya da öğretmen olmak için değil, kendi çocuklarını üstün nitelikli insanlar haline getirmek için yüksek eğitim görmelidirler.

Kadın yeniden doğal görevine getirilmelidir. Bu görev ise, yalnız çocuk yapmak değil, fakat aynı zamanda çocuklarını yetiştirmektir.

Kadın, yüzyıllardan beri karanlığa, kapalılığa mahkum edilmiş, yalnızca saraylara kapatılma ve bütün toplumsal etkinliklerden uzaklaştırma da değil, ama aynı zamanda ruhsal açıdan da karanlığa gömülmüş, yitirilmiş bir varlıktır.

Kurtuluş, kesinlikle aydının işçileşmesinde veya işçinin aydınlaşmasında değil. Her ikisinin kendi gelişkinlikleri içinde birleşmesinde. Kadının kurtuluşu da kendi gelişkenliği içinde gelişgin erkekle birleşmesinde. Başka yolu yok.