Kızlarımızın eğitimine ve kadınlarımızın hayata katılımına çok önem veriyorum.

Bir çocuğu nasıl eğitirsen, öyle olur. Aklı bir yana koyup da “Hakikati gösteren yol, bilim yolu değil, şeriat yoludur” diye öğrenciyi küçük yaştan yetiştirirsen, kadını insandan saymayıp çuvala sokar, bağnazlığın siyasal kavgasını güncelleştirmeyi görev bilir.

Kadının hürriyeti demek, hiçbir hususta erkeğine muhtaç olmaması, ondan bir şey beklememesi, ona tabi bulunmaması idi. Selma Hanım, her şeyden evvel, bu tufeyli vaziyetinden, bu lüks eşya halinden kurtulmak istiyordu.

Elbet sefil olursa kadın, alçalır beşer.

İnsanların hepsi eşit doğar. Herhalde ben de doğduğum zaman, benim de namusum vardı. Benim namusumu kim mahvetti?

Kadın erkekle bir kez eşit hale getirildi mi, artık ondan üstün olur.

Dolayısıyla kadınla ilgili ayrı bir dünya olmamalı. Ayrı bir sorun, ayrı bir gelecek ayrı bir geçmişi yok kadının. Bu anlamda hiçbir zaman feminizmi anlamadım.

Bilhassa tahammül edemediğim bir şey, kadının erkek karşısında her zaman pasif kalmaya mecbur oluşu... Neden? Niçin daima biz kaçacağız ve siz kovalayacaksınız? Niçin daima biz teslim olacağız ve siz teslim alacaksınız? Niçin sizin yalvarışlarınızda bile bir tahakküm, bizim reddedişlerimizde bile bir aciz bulunacak? Çocukluğumdan beri buna daima isyan ettim, bunu asla kabul edemedim. Niçin böyleyim, niçin diğer kadınların farkına bile varmadıkları bir nokta bana bu kadar ehemmiyetli görünüyor?

Bir kadın mülkiyet değildir.

Eğitim sisteminde ayrımcılığın yeri yoktur.

Uygarlığın gelişmesinde en büyük görev, kadınların üstündedir.

Ev kadınlığını hizmetçilik sandığı için kendisini Üniversiteye atan bir kızın kültüründen de, ahlakından da bu memlekete hiçbir hayır gelmez.

Kadınlar insandır, biz insanoğlu.

Kadının herhangi bir yerde varolabilmesi için sanki mükemmel olması gerekiyormuş gibi bir algı var. Erkekse daha tasasız bir şekilde pek çok şeyi kendine hak görebiliyor. Evet, Maren Ade’ye katılıyorum, mükemmel film yapmak zorunda değiliz! Varolmak ve takdir görmek için de “mükemmel” olmak zorunda değiliz.

Bu kız, kadın, erkek, Müslüman, Hıristiyan türlü hocadan çeşitli ilim okuyup çeşitli hüner edine edine âdeta cinsiyetini kaybetti.

Onlar kadına tapıyorlardı, ama kendilerine eşit saymıyorlardı kadını.

Çocukluktan itibaren, güzelliğin kadının hazinesi olduğu öğretilince zihin bedene göre biçimlenir ve altın işlemeli kafesinin içinde dolanarak yalnızca hapishanesini sever.

Kadının zihni onun güzelliğine tercih edilmedikçe, düzgün bir eğitim sistemi de asla kurulamayacaktır.

Genç bir kızı uysal yapalım derken aptallaştırmaya hakkımız yok.

Eğitim eşitlikçi olsa da doğal olarak en iyi organize olmuşların üstünlüğünü arttırmaya yakındır. Ancak hakların eşitliği ilkesi bu üstünlüğe gerçek bir bağımlılığın oluşmasına karşı koruyucu olacaktır ve eğer her birey kendi görüşünü ortaya koymakta yeterince eğitimli kılınırsa ve bir diğerinin yargısına körü körüne yönelmezse sahip oldukları haklar yasa tarafından teminat altına alınmış olacaktır.