Antigonus: Bu işi beceremeyen bütün kocaları asarsanız, bir tek uyruğunuz ya kalır, ya kalmaz.

Leontes: Karının dilini tutamadığın için asılmaya layıksın sen.

Bizi hiç aldatmadıkları için, tanımadıklarımıza güven eğilimi gösteririz.

Bir erkek karınızı elinizden aldığı zaman karınızı ona bırakmaktan daha büyük bir intikam yoktur.

Karıma gerçeği söyledim. Ona psikiyatriste gidiyordum dedim. Sonra o da bana gerçeği söyledi: psikiyatriste, iki tesisatçı ve bir barmene gittiğini.

Dediğim gibi, karım seks sırasında konuşmayı severdi. Dün gece beni otelin birinden aradı.

Sadakatten vazgeçersek, elimizde kaçınılmaz bir şekilde korku ve hırs kalıyor.

Karımdan şu mektubu aldım: ‘Ben burada kendime bir hayat arkadaşı buldum. Bunu başkasından duyarak üzülmene imkân bırakmıyorum.’ Namussuz karı! Sonunda bana boynuz da taktı. Galiba bu işte M. Kemal’in ve İsmet’in (İnönü) de parmağı var.

Mirasçının ağlaması, maske altında bir gülüştür.

Dünyayı aldatmak istiyorsanız, doğruyu söyleyin.

Başkalarını aldatmayı çıkarlı bulan insanlar, hakikati aramadan pek çabuk bıkmış olsalar gerekir.

Korkulmaktan çok sevilmek mi iyidir, yoksa sevilmekten çok korkulmak mı? Benim yanıtım bunların ikisinin de gerekli olduğudur; ama ikisini bağdaştırmak güç gözüktüğüne göre, birinden biri olmayacaksa sevilmekten çok korkulmak bence çok daha güvenlidir. Çünkü insanlar hakkında genelde şu söylenebilir: Nankör, değişken, içten pazarlıklı, korkak ve çıkarcıdırlar; onlara iyilik ettiğin sürece hepsi seninledir; yukarıda da dediğim gibi, gerekmedikçe kanlarını, mallarını, canlarını ve çocuklarını sana sunarlar ama bir gerekmeye görsün hepsi senden yüz çevirirler. Sadece onların sözüne dayanan prens, başka önlemler almamışsa, ortada kalır ve yok olup gider; çünkü gönül yüceliği ile değil de para gücüyle edinilmiş dostluklar borç alınmıştır kazanılmış değil ve tam da gerektiği zaman kullanılamaz olurlar. Ve insanlar, kendini sevdirmek isteyenden çok korkutmak isteyeni kırmaktan çekinirler; çünkü sevgi bağı şükranla örülmüştür yani insanların kopartmakta duraksamadıkları bir iplikle zira ki kişisel çıkarları söz konusu olduğunda insanlar hainleşirler; ama korku bağı insanları hiç terk etmeyen ceza yemek korkusuyla dokunmuştur.

Bizi kimse aldatamaz; kendi kendimizi aldatırız.

Biz, hiçbirimiz asla kandırılmadık. Bizler kendimizi kandırdık.

Sahte alçakgönüllülükten daha aldatıcı hiçbir şey yoktur.

Hepimiz daima aldanıyoruz; fakat fırsat düştükçe aldatıyoruz.

Karılarının üzerine başka çiçek koklamayacaklarını vaat edip de perhizi bozmuş olan kocalardan hiçbirinin yemine tutularak burnu düştüğü görülmemiştir.

Her evli çiftte, en az biri budaladır.

İnsanların vefaları sana değil, sana olan ihtiyaçlarınadır. Sana ihtiyaçları değişince vefaları biter.

Korkunç olan, insanların kendilerine ve başkalarına yalan söylemeyi ve aldatmayı istemeleridir.