Beynimizde başkasının hareketini kendi hareketimizmiş gibi anlayan ayna nöronlar var, karşıda iki el sıkıştığında, bunu kendi elimiz yapıyormuş gibi algılamak bizi ortak bir varoluş düşüncesinden başka nereye götürebilir ki?

Asıl politikayı çizenler genlerdir; beyinse yürütme işlevini yerine getirir.

İnsan düşüncesi sabah alacakaranlıkta kötümser, gündüz iyimserdir. Çünkü gündüz saatlerinde hızlı kalp atışları nedeniyle beyin iyi kanlanır, gece uykuda yavaşlayan kalp beyni kansız bırakır. Anlıyoruz ki, iyimser olabilmek sinir hücrelerinin güçlü bir organizasyonunu ve bunu besleyen yüksek bir mental enerji düzeyini gerektirir, kötümserlik bu enerji düzeyine ulaşamaamak nedeniyledir.

Hayvanların ayrıca kendi kültürleri var, başka hayvanlara karşı kasıtlı kötülükler yapabiliyor ya da şefkat gösterebiliyorlar. Aldatıyor, sataşıyor, rol yapıyor, keyifleniyor; yas tutmak, memnuniyet, kıskançlık, neşe ve utanç gibi birçok duyguyu ifade edebiliyorlar.

Beyin, evrenimizde henüz keşfettiğimiz en karmaşık ve en son biyolojik sınırdır. Trilyonlarca bağlantı ile birbirine bağlanmış yüz milyarlarca hücre içerir.

Beynimiz, hazır, bitmiş bir şekilde gökten düşmedi. Bakınca anlaşılıyor bu. Beynimiz yaklaşık bir milyon yıl önce, yavaş yavaş kendi varlığının bilincine varmaya başlarken, en azından 1 milyar yaşındaydı. Öznenin yaşantısında ilk kez dünyanın bir tür izdüşümü, bir tür kopyası ya da imgesi ortaya çıktığında, bu imgenin neye benzeyeceği konusundaki kararlar evrimce çoktan alınmıştı... Her halükârda bunlar biyolojik kararlardı...

Beynin davranışının büyük bir bölümü türeme”dir.

Baskı, candan çok beyni hedef alıyor.

Yarısı zakkum, yarısı gülüm. Kendimi bulmam için bir rehber gördüm. Yalnız, dilsizdi ve sen onu gâayet hor gördün. Bir öğün için 10 ekmek kendine böldün, ben güldüm.

Beni ancak bir âmâ gördü, göremeden anladı neler hissettiğimi. Dertsize zevâl olmaz. Bana ancak dilsiz anlattı dili olanın dile getiremediklerini. Teşbihte kusur olmaz.

Kurumuş yaralarımın kabuklarını söküp arşivinize katmakla elde ettiğiniz hazza anlam veremedim. Yoo ben cahilim.

Siz ne kadar mutluysanız ben de o kadarım, ne az ne çok

Herkes ağlayacak bir göğüs istiyordu ama kimse o göğüs olmayı göze alamıyordu.

Karşımızdakilerin yayınlarını okumak utanç veriyor bize. Oysa bu duygunun tam tersini duymalıyız. Faşistler tarafından kandırılmış yoksul halkla karşı karşıya geldiğimizde sırf devrimci düşüncenin gerçekliğinden dem vuruyoruz ama onlara söylenen yalanlardan haberimiz yok.

Kendine saygı duymayan başkasına da saygı duyamaz.

Bize yazdığımızı değil, yüreğimizi okuyacak insanlar lazım.

İnsan beyni değirmen taşına benzer. İçine yeni bir şeyler atmazsanız, kendi kendini öğütür durur.

Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık.

Hayvanları kafeste görmeye tahammülüm yok. İnsanlar özgür olmalılardır.

Dağıtamazsın! Bende beyin yok ki