Elvis'ten önce bir şey yoktu.

Elvis gelene kadar beni hiçbir şey etkilemedi.

Çelikten bir istem vermiş bana Tanrım Yatarım yalın tonlardan güzel ezgiler

Bazı şeyler bir bölüm olarak kalmaya devam eder, sadece şarkı sözleri ve melodiler veya bir dizi veya sadece bir tümce kalır.

Müzik, önce kanıma değil, mideme girdi. Nasıl girmesin, her akşam saat beşte sütümün yanında notalardan yapılmış kurabiyelerden bulurdum.

Hep bir laf vardır besteciler bunu tiraj yapmak için söylerler “bu şarkılarda yaşanmış duygular vardır “ diye. İnanmayın buna , düşünsenize bir benim 130 bestem var her birinde bir şey yaşasam 130 tane aşk yaşamam lazım olacaktı.

Bir kitabın en iyi tarafı, içerdiği düşünce değil, tavsiye ettiği düşündür, nasıl ki bir müziğin büyüsü onun tonlarında değil, kalplerdeki yankılarındadır.

Müzik... Her bilgelik ve felsefeden daha yüksek esin verir.

Rock and roll için çok yaşlı olduğunuzu düşünüyorsanız, gerçekten öylesiniz!

Bazıları rock and roll'un öldüğünü söylüyor ama öyle değil. Hiçbir zaman ölmeyecek çünkü iyi şarkıların modası asla geçmiyor ve rock müzisyenleri henüz iyi müzik yazmayı öğrenmediler. AC/DC'ye bakın, gençliklerindeki kadar güzeller. Veya ZZ-Top, gitar rifflerinin ruhu ve bedeni harekete geçiren büyülü bir yanı var. Hayvan seviyesinde çalışan, her hücreye nüfuz eden ve onunla savaşılamayan bir şey. Yani rock and roll sonsuza kadar mutlu yaşayacak.

Ben kendime tarz oluşturmak için özel bir şey yapmadım, bir mücadele vermedim. Ben cazı keşfetmeye çalışmıyorum. Bu Amerika'yı yeniden keşfetmek gibi bir şey olur. Benim çocukluğumdan bugüne kadar dinlediğim müzik tarzı zaten çaldığım müzik tarzıydı ve bu müzikler insanın beynine, hücrelerine gire gire başka bir şey düşünemez oluyor müzikte de. Yani hissettiklerin formunda bir şeyler çalmak istiyorsun.

Aşık Veysel derseniz, akan sular duruyor arkadaşlar.

Benim asıl amacım insanları mutlu edip onlara ilham vermek.

Ben de kendi kendime, “Daha önce Çanakkale Türküsü’nün içine koyduğun şiiri, İzmir Marşı’nın içine koy, bir de güzel orkestra toparla!” dedim. Çok içimden gelerek, çok heyecan duyarak yaptım.

Müzikle besleniyorum.

Sinemayı çok istiyordum. Sinemaydı benim asıl hayat amacım. Ama tanıdık yok, bildik yok, torpil lazım. Nereden bulacağım, fakir çocuğusun... Zeki Müren’in filmini gördüm: ‘Beklenen Şarkı’. Baktım hem şarkı söylüyor hem sinemada oynuyor. Haa demek ben de yapabilirim bu işi... Sesimin de güzel olduğunu söylediler. Öyle girdim sinemaya. Şarkılarımla, bestelerimle.

Çok özel bir duruma gelmeye başladık. Tamam, bilmiyoruz cevapları. Ama bir ilerleme var ve buna ithafen bir müzik yazılması gerekiyor diye düşünmüştüm. İşte Evren Senfonisi odur.

Benim göğe bakma durağım, müziğim.

Sadece müzik yapıyorum, ne için olduğunu düşünmüyorum bile ve bu bana oyun için fikir veriyor. Bu bana belirli bir senaryoyu veya ortamı düşündürecek ve sonra onu gerçekten müzik aracılığıyla hayal edip oyuna aktarıyorum. Aslında gelişmenin en sevdiğim yolu bu.

Her bir şarkının sözünü yazmak benim için küçük bir yolculuktur... Her şeydir. Sabah vakti yürüyüşünüzdür, önceki gecedir, insanlarla, manzaralarla, sohbetlerle tanışmaktır, bir biçimde melodiye dönüşen her şeydir ama bunun nasıl olduğundan emin değilim. Bütün zamanların bilinmeyeni ile uğraşıyorum ve bu da heyecan verici.