Muhammed; Yahudilerden ve Hıristiyanlardan edindiği bilgilerle kafasında şekillendirdiği Tanrı'yı Arap karakteriyle, Arap zihniyetiyle, Arap'ın dünya ve ahlak anlayışıyla ve Arap geleneklerine bağlı inançlarla donatıp, Arap diliyle konuşur göstermiştir. Gerçeği söylemek gerekirse, Muhammed'in getirdiği "Tanrı" anlayışı, onun kendi günlük siyasetinin gereksinimlerinden doğma bir sonuçtur. Bundan dolayı, Tanrı'yı bazen hoşgörülü, özgürlükçü, dikhakçı, dürüst, adil, merhametli, barışçı vs... imiş gibi göstermiş, fakat işine geldiği zaman hoşgörüsüz, bağnaz, gaddar, kindar, ödün (taviz) verici, kıskanç, savaşçı vs. gibi, gerçekten olumsuz niteliklerle tanımlamıştır.

Geçen Gaziantep Belediye Başkanı, kurban keserek Antep'te modern bir genelev yapıyor. Kerhane. Ve diyor ki: 'Ben sosyal eşitlikten yana, sosyal adaletten yana bir partinin temsilcisiyim. Bu ülkede ihtiyacını gidermek isteyen gençleri de düşünmek mecburiyetindeyim. Bana kızabilirsiniz ama ben bu işe razı olanlara belediye başkanı olarak eşitliği, adaleti sağlamak için destek yapmak mecburiyetindeyim.' Madem sen eşitlikten yanasın pezevenk adam, önce hanımını gönder de bu eşitlik sağlansın!

'Eşinizle beraber 30 Ağustos'taki kokteyle katılın.' 'Bana bak.' dedim, 'Ben deyyus değilim!'

Be pezevenk, namussuz, haysiyetsiz, şerefsiz adam! Beni dinler misin?

Sadece daha iyi bir yaşam yaşamak için bir çocuğu öldürüyorlar.

Belki de zorluk, vicdana otoriteye karşı daha iyi bir şans verecek siyasi yapıyı icat etmektir.

Din ahlaktır, ahlak olmadan toplum olamayacağına göre, dinsiz tolum da olamayacak, ancak din siyasete alet olursa insanlar canavarlaşır.

Menfaat üzerine dönen siyaset canavardır.

Siyasetin tek limanı ahlaktır.

Şehir halkı ne kadar iyi olursa, idarecileri de o kadar çok ilahi vasıfta olur.

Nefsin hastalığı kendisinde ilahi siyaset adabının bulunmamasıdır.

Edep, devlet başkanları ve benzeri kişilerin tabiatına yerleşince bunu neticesi olarak iyilikler çoğalır, bunlar iyi olarak görülüp beğenilir. Böylece halk da bunların gerçek olduğuna inanır ve iyiliklerin kabulünde birleşir. İşte istenen istikamet budur.

Firavunlaşmayacağız, Karunlaşmayacağız, Belamlaşmayacağız.

Bugünkü dünya işlerinde, Cengiz Han döneminde olduğundan daha fazla ahlak yok.

Senin tam karşıtın olan onca insan arasında her zaman ve her şeyde iyi insan örneği olmak istersen kesinlikle yitip gidersin.

Hırsıza sahip çıkmak daha büyük hırsızlıktır.

Diktatörlük ahlaksal olarak kötüdür, çünkü vatandaşların, bile bile ve vicdanları kötülükle işbirliği yapmaya zorlar.

Eğer mesele politikada ahlaklı olmaksa, İngiliz basınının yapacağı en mantıklı iş bu konudan uzak durmak olacaktır.

Güç yozlaşma eğilimindedir ve mutlak güç kesinlikle yozlaştırır.

Hükümet esas olarak ahlak dışıdır.