Dünyanın en yoksul insanı, paradan başka hiçbir şeyi olmayandır.

Bu dünyada varsa para, yoksa para.

İnsanlar akıl ve kalbi olgunlaştırmaktan bin kat daha fazla, kendileri için zenginlik biriktirmeye uğraşırlar. Oysa mutluluk için, şüphesiz ki insanın elindeki şeylerden daha ziyade, insanın içindeki şeyler önemlidir.

Dolaşım aracı yalnızca emek verenler tarafından verildiğinden, birdenbire tüm zenginlik ve tüm güçle donatılacaklardı; ve çalışmayanlar, şimdi çok zengin olsalar da, birdenbire yoksul ve güçsüz olacaklardı.

Sağlam ve rasyonel bir dolaşım ortamına, zenginliğin gerçek ve kesin bir temsilcisine sahiptir.

Yoksulluk insanı soyluluktan değil, paradan puldan yoksun kılar. Krallar, prensler de yoksul düşebilirler. Buna karşılık para babası sığır çobanları, toprak işçileri vardır.

Paranın değerini ne kadar çabuk anlarsanız, çok zengin olma olasılığınız o kadar artar.

Yetenek ve erdemin insanlara bir ilerleme kaydettirmediği herhangi bir ülkede, para ulusal bir tanrı olacaktır. Böyle bir ülkenin insanları ya paraya hükmedecekler ya da diğerlerini ona sahip olduklarına inandıracaklardır. Zenginlik en büyük erdem, yoksulluk ise en büyük ayıpları olacaktır.

Nice zengin vardır ki yoksuldan da yoksuldur; nice büyük kişi vardır ki her aşağılık kişiden de aşağıdır; nice yoksul da vardır ki bütün zenginlerden daha zengindir.

(Sabri Sarıoğlu hakkında) "Sabri’ye en fazla 800 bin lira verirdim. Gerçek değeri bu. Bu 800 bin lirayı da üç taksitte öderdim."

Parasına mahkum olan zengin de olsa fakir; hakim olan ise fakir de olsa zengindir.

Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır.

Zenginliği yok etmeye çalışabilir ve yaptığınız tek şeyin yoksulluğu artırmak olduğunu görebilirsiniz.

Dünyadaki bütün zenginlerin güvende olduğunu düşünmeye başladım fakir çocuklar erkenden mezarlarında yatarken.

Bence zenginler fakirler gibi fakirlerde zenginler gibi yaşamalı ve her hafta yer değiştirmeliler, böylece birbirlerini anlarlar.

Savaşlar için paraları var ama yoksulları doyuramıyorlar.

Zenginler her gün yoksulların gündeliklerini kıstıkça kısarlar. Bunun için yalnız hilelere başvurmakla kalmaz,yasalar da çıkarırlar. Devletin en yaralı insanlarına karşı böyle davranmak apaçık bir adaletsizliktir diyeceksiniz ama zenginler bu canavarlığı yasalar yoluyla bir adalet kılığına bürümüşlerdir.

Büyük çoğunluk yoksulluk içinde kıvranırken, doymak bilmez bir avuç insana memleketin bütün zenginliklerini sömürten bir devlette mutluluk olamaz.

Zenginlik ve özgürlük devlete başkaldırmaya, hor bakmaya götürür. Özgür ve zengin adam haksızlığa, zorbalığa kolay katlanamaz. '' '' Yoksulluk ve açlık yürekleri çökertir, ruhları körletir, insanları acı çekmeye, köle olarak yaşamaya alıştırır: Öylesine ezer ki onları, boyunduruklarını sarsmaya güçleri kalmaz.

İnsanların altın ölçmek için mihenk taşları vardır. İnsanları ölçen mihenk taşı da altındır.