Hiçbir şey, mantığı efor sarf etmeden kazanılan çok fazla paradan daha kolay bozamaz.

Hak uğruna sarf olunan para hiçbir vakit israf sayılmaz.

Her şey para ile ölçülüyorsa, bir ulusun adil ya da mutlu bir şekilde yönetilebileceğini sanmıyorum.

—Ben, eski bir insanım. Anlaşmamıza imkân yok. İnsanların paradan başka şeylerle de mesut olacaklarına inanarak yaşadım. O kanaatle öleceğim.

Vicdan ve zenginlik her zaman komşu değildir.

Paranla şeref kazanma, şerefinle para kazan. Paran bittiğinde şerefin bitmesin.

Erdeme para kadar saygı duyulmamıştır.

Hollywood öyle bir yerdir ki; bir öpücük için size 1000 dolar öderler ama ruhunuzu satın almak için 50 cent verirler. Bunu biliyorum çünkü, ilk teklifi defalarca redederek 50 cente razı oldum.

Hayatımda paranın pulun önemli olmadığını anladım. Tek önemli olan şey, hayatta geçirdiğin vakit.

Dolar ile yaşam karşı karşıya geldiler dolar kazandı.

Demek ki neymiş? Para, mevki, sağlık, güzellik ve yetenek her şey demek değilmiş.

Her şeyden öte, bir millet sadece para kazanan bir topluluk olarak yaşamaya devam edemez. Kitapları, bilimi, sanatı, doğayı ve şefkat duygusunu küçümseyerek sadece para kazanmaya kendini verip bunun cezasını ödemeden ayakta kalamaz.

Keşke onlara yaşamak ve para harcamanın aynı şey olmadığını anlatabilsem!

İnsanlık bugün de para karşısında değer kaybetti.

Para kazanmak mı yoksa mantıklı olmak mı istediğinize karar vermelisiniz, çünkü ikisi birbirini dışlar.

Para her şeyi yapar diyen adam, para için her şeyi yapan adamdır.

Para, pula, ihtişama aldanıp kanma dostum İçi boş insanların bu dünyada yeri yok.

Zamanlarının büyük bir kısmını para kazanmak ve saklamakla geçiren insanlar, sonunda en çok istediklerinin satın alınamayacak şeyler olduğunu anlarlar.

Bugün altın hayatın tek hakimi haline gelmiş olabilir, ancak insanın daha yüksek tanrıların önünde yeniden eğileceği zaman gelecek.

Eylülist Rejim, 12 Eylül öncesinin tüm değerlerini yasaklamayı temel ilke saydı. Bunların bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü, yasalarla, bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü tekelci ekonomik zorlamalarla gerçekleştirmeye çalıştı. Edebiyat ve sanatta ise, 12 Eylül öncesinin yaratıları tümden unutturan ve reddeden bir eğilim ortaya çıktı.