Efkar-ı umumiye; Umumun fikirleri olarak da isimlendirebileceğimiz bu şey, toplum hayatının devamı uğruna kimin nelere tahammül edeceği bilgisidir.

Dünyanın şu kadar milyar insanının hepsi orta halli hayatı kabul edebilselerdi çukurun dibinde kimse kalmazdı.

Senin hayatın, başkalarının hayatını iyi hale getirerek daha iyi hale gelecektir.

Ömrünüz gününüz, yenilmekle, yitirmekle. Yetinmekle Açıkçası kazıklanmakla geçiyor.

Hayatı bu kılığa sokmak, insanlara da tanrılara da yakışmaz.

Sefalet asla bitmeyen bir eşleşmedir.

Hayat olayları bir yöne doğru akıtırsa insanları da o yöne doğru döndürmeye başlar.

Bir nalbant en fazla bir at yaşatır, bir baytar en fazla bir nalbant öldürür, kimimizin yaşatırken kimimizin öldürürken sınırı var.

Kimi tanıştırsalar, Manifaturacı Kemal, Eczacı Hasan, Kâğıtçı İbo… Bilardocu Ahmet diye biri yok; çünkü bilardoculuk bir meslek değil. İş güç sahibi olmayan tek bendim.

İnsanın bu dünyada yalnızlık ya da bayağılıktan birisini seçmekten başka şansı yoktur.

Kötü cerrahlar köstebeklere benzer, arkalarında topraktan tümsekler bırakırlar.

Eteğini indirmek istediğin için hayat fahişe sana göre.

Herkes ama herkes hayatını bir şeyler satarak kazanır.

Hayat artık derin değişiklikler istiyor.

Doktor yazar, eczacı okur. Kim demiş bizde okuryazar yok diye?

Bu dünyada sıkıcı, beyler!

Yurdumda otuz milyon insanın belki de yirmi milyonundan çoğu benimkine çok benzer olayları yaşamıştır, daha da yaşamaktadır. Dahası çok daha ağır, kötü koşullar içinde yetişen de pek çoktur.

İnsanlar kusurlu ve sınırlıdır. “Herkes olağanüstü olamaz, toplumda kazananlar ve kaybedenler vardır, olup bitenlerin topu sizin suçunuz değildir ve hayat hakkaniyetli de değildir. r.

Yalnızlık... Onların inandığı gibi inanmıyorum, onların yaşadığı gibi yaşamıyorum, onların sevdiği gibi sevmiyorum... Onların öldüğü gibi öleceğim.

Ben insanların tümünün yaralı ve hasta olduklarını inanıyorum. Sanatımın kaynağı da bu her insanda gördüğüm zavallılıkla, delilikle ilgilidir.