Şunda anlaşalım: Devrim fedakârlık gerektirir.

Benim yolumdan yürümek ve hareketime katılmak isteyenler, gerçek anlamda özgürlüğe kavuşmadan önce hapishaneye, hastaneye ve kabristana gitmeyi göze almak zorundadır.

Özgürlük için ölmezsek, yakında onun için ağlamaktan başka yapacak bir şeyimiz kalmayacak.

Yolsuzlukların ortasından güçlü sarsıntılar olmadan özgürlüğe yükselmek mümkün değildir.

Devrimler muazzam fedakarlıklar gerektirir ve aynı zamanda dünyayı yeniden değiştirmek için yeni bir ihtiyaç yaratır.

Kendileri uğruna yaşamını feda eden devrimcilere ana avrat küfreden bu halk değil mi?

Komünist devrimciler, tarihin devrimci mücadelede bir silah haline getirilmesini bilirler.

Şimdi biz, herkesin gözü önünde yükseklere bir bayrak çekiyoruz.

Dilde devrim olmaz.

Devrimciler her zaman arzuladıkları hatta mevzilenemezler. Bazen mevziyi çok geri bir noktada kurmaları gerekir. Çünkü cephe o noktada açılmıştır. Mevzi cephenin olduğu yerde kurulur. Cephenin çok ilerisinde mevzi kurarsanız, oturup muharebenin bitmesini beklersiniz ve sonunda telef olursunuz.

Bütün devrimlerde, eski rejimler devrilir devrilmez hizipler arasında iktidar mücadeleleri başlar. Bu mücadeleler hep halkın gözünden uzakta sürdülür ve doğal olarak giderler de halkın cebinden karşılanır.

Zamanı gelmiş bir fikrin karşısına dikilme gücüne hiçbir ordu sahip değildir.

... ve devrimin geri vitesi yoktur.

İnsanlar “devrimci oluşlara” yakalanmadan, yani “mücadeleye başlamadan” önce devrimci falan değildirler.

Şunu açıkça kavramalısınız ki, devrim bir Paskalya Yürüyüşü olmayacak. Ki domuzlar, bütün araçları sonuna kadar kullansa da ama hepsi bu kadar, daha ileri gidemeyecekler.

Sonunda dünyayı mutlaka değiştireceğiz.

Özgürlük ağacı, belirli aralıklarla vatanseverlerin ve vatan hainlerinin kanlarıyla sulanmalıdır.

Devrimlerin en büyük nedeni, milletler ilerlerken anayasaların hareketsiz kalmasıdır.

Devrimin savunması halkın savunmasıdır.

Gezegenin her bir yanında gözler önüne serilen devasa bir soykırım var, ve şu anda en çok ihtiyacımız olan şey devasa bir toplumsal direniş, ve ne şekilde olursa olsun dünyaya ve hayvanlara karşı yürütülen bu total savaşı durdurmak. Öfkeye, direnişe, korkusuzluğa, fedakârlığa, bedenlerimizi öne sürmeye, gerekirse özgürlüğümüzü ve hatta hayatlarımızı riske atmaya ihtiyacımız var. Akademisyenler nihayetinde politik eyleme ve devrimci değişimlere sürekli engel olan, kendi çıkarlarına düşkün kariyeristler, hayvan soykırımından para kazanan çıkarcılar, bürokratik görevliler, devletin hizmetçileri ve teorik fetişistler topu topu.