Anayasanın, karakollardaki yangın talimatnamesinden daha kolay değiştirilebildiği bir iklimdeyiz, seçim hukuku bir pabuççu muştasıdır.

Ülkemin saraylarında kaç beyinsiz izledim, komikti sözleri. Yapay mitingleri, kâğıda bağlı kalarak halka seslenişleri, egzotik vaatlerinde bir gramsız gerçeği.

Erdoğan da, gülümseyerek Ortadoğu'yu fethedebileceğini sanıyor.

1 yıl sonrasını düşünen, siyaset adamıdır. 10 yıl sonrasını düşünen ise “devlet adamı“ dır.

Türkiye; Edirne’nin batısında, Ağrı’nın doğusunda esamesi okunmayan adamların en milli benim diye palavra sıktığı bir ülke oldu.. Bunu değiştirmek zorundayız.

Eğer işler değişmezse, değişebilecek hiçbir şey kalmayacak. Ya güç halka geçecek ya da her şey yok olacak.

Bülent Ecevit değişmemiş, açıkça başkalaşmıştır. Gerçeği artık açık açık görmek gerekiyor: Ecevit artık eski Ecevit değildir. "ANAP'ın umudu"dur; eski Ülkücülerin alkışladıkları, tarikatların bağırlarına bastıkları Ecevit'tir.

Dünyayı değiştireceğimi söylemiyorum ama sizi temin ederim ki dünyayı değiştirecek kişilere ilham kaynağı olacağım.

Bu, yakalanması gereken bir an. Kaleydoskop sarsıldı. Parçalar akış halinde. Yakında tekrar yerleşecekler. Onlardan önce, çevremizdeki bu dünyayı yeniden düzenleyelim.

Ben siyasete İşçi Partisi'ni değiştirmek için gelmedim. Ülkeyi değiştirmek için siyasete girdim.

Korku içinde olan toplumları, kıt zekalı, gözü dönmüş kimseler yönetir.

Kamu yararına hizmet etmek, kamuoyunun hizmetçisi olmakla aynı şey değildir.

Kişi yarı yarıya devrimler yapmaz.

İnsan ırkı politik bakımdan iki gruba ayrılır. İnsanların güdülmesini isteyenler, ve böyle bir arzusu olmayanlar.

Başkanlığın birçok sorunu var ama can sıkıntısı bunların en küçüğü.

Şehir halkı ne kadar iyi olursa, idarecileri de o kadar çok ilahi vasıfta olur.

Kendini idare etmesini bilmeyenler, kendi yurttaşlarını yönetmek iddiasında bulunamazlar.

İktidar, iktidara düşkün olmayan ve iktidardan gelecek yararlara ihtiyacı bulunmayanlara verilmelidir.

Edep, devlet başkanları ve benzeri kişilerin tabiatına yerleşince bunu neticesi olarak iyilikler çoğalır, bunlar iyi olarak görülüp beğenilir. Böylece halk da bunların gerçek olduğuna inanır ve iyiliklerin kabulünde birleşir. İşte istenen istikamet budur.

Bir zorba, ne zaman düşman ülkeyi işgalle veya anlaşmayla sustursa ve artık düşmandan korkacak bir şey kalmasa, tekrar bir başka savaşı başlatmalıdır ki insanlar bir lidere ihtiyaç duysun.