Aydın biraz da uyumsuz olabilendir. Yaşadığı ortam ile çelişkisi olan kimsedir. Aydın, biraz da kendisiyle çelişkisi olan kimsedir. Çünkü aydın, tanımı gereği, gelişen kimsedir. Ama çelişki olmadan gelişme olmaz. Aydın gelişen, gelişirken, biraz da, geliştiren kimsedir. Geliştirmeyen, aydın olmaz.

Siyah bir ışık görüyorum.

Karanlıklar için ben ölümüm.

Işık her şeyden hızlı olduğunu düşünür. Ama ışık ne kadar hızlı olursa olsun karanlık her zaman ondan önce ulaşmış ve onu bekliyor olur.

İnsan daha da gelişecekse bir gün, kalbinde beş göz olacaktır, bunca kirlenen kan yüksek bir şey yaratamaz çünkü!

Bileytaşı keskin değildir ama en sert demiri bile keskin eder…

İnsan özü karanlık bir deniz; fazla açılmaya gelmez.

Artık bir çekirdek değildim. Kendi içimde büyümüş, ortadan kaybolmuş, başka bir şeye dönüşmüştüm.

Ey askerim kurşunum, kulun hâli aynı kalem-i kurşun. Anlatayım şöyle ki; dışa kapanıktır başı, yavaş açılır dışa ilki. Ucu sivrildikçe olur sanki ormanda gezen tilki.

Sabah yumruk konuşur, gecelerimde silahın notaları.

Bu toprakların, her ülkeden çok, kendi aydınlarına gereksinimi vardı.

Belki kitaplar bizi yarım da olsa mağaralarımızdan çıkartabilirler.

Bizler, yürümeyi öğrenen bebekler gibiyiz.

Yatağımı kabristanların ve tabutların arasına kurdum. Kara Ölüm’ün kazandığı ganimetleri sergilediği yere…

Işıklar sönükken, daha az tehlikeli.

Eğer güneşe akıllıca bakmazsak, karanlık içinde kalırız.

Eğer bir tanrı varsa, o karanlıkta çok güzel bir örümcek odur.

Karanlığı yudumladım, yutkundum ve içinde boğuldum.

Karanlıkta bir mum taşıyın, karanlıkta bir mum olun, karanlıkta bir alev olduğunuzu bilin.

Tüm büyüme karanlıkta bir sıçramadır.