İnsanın en miskini sıkıyı görünce düldül oluyor Yarabbi!

Cesur insanın hayal gücü kısıtlıdır. Korkaklık kötü beslenmenin bir sonucudur.

Unutmayalım ki cesur bir kez, korkak bin kez ölür. Önemli olan, insanın böyle bir toplumda “mezar taşı” gibi susmamasıdır.

Ölümle burun buruna gelince, korkak insanlar bile çok kez aslan kesilirler.

Herkese aykırı gelir, alaya alınır, saçma bir yenilik sayılır diye insanlığın acı gerçeklerini ortaya atmamak korkaklık ya da kötü bir sıkılganlıktır.

Bazen yapacak bir şey kalmadığında zorunluluk sizi cesur kılar.

Korkaklar; köleliğin sükunetini, özgürlüğün fırtınalı denizlerine tercih ederler.

En cesur kişiler bile, ani şeylerden korkarlar.

O büyük an korkakları horlayarak geri iter ve yeryüzünün bir başka tanrıları olan yüreklileri ise, ateşli kolları arasına alıp gökyüzüne, yiğitlerin yanına götürür.

Tiranlıklar, inançlarını hayata geçirme cesaretine sahip olmayan çekingen adamlar tarafından sürdürülür.

Şans ödleğin tarafında değildir.

Ahmakların bir anda akıllandığı görülmemiştir.

Cesaret insanı zafere, kararsızlık tehlikeye, korkaklık ise ölüme götürür.

Tarih hep aynıdır, yalnız hep farklı.

İnsanlar tutumlarını ve davranışlarını çıkarları değiştiği oranda hızla değiştirirler.

Tehlike burada değil, zihinsel korkaklıkta, önyargılı olmada ve yarım yamalak önlemlerle yetinmededir.

En cesur kişiler bile, ani şeylerden korkarlar.

Korkaklar daha fazla felakete uğramaktan korkarak bayılıp öldüğünde, yaşamın tüm şoklarına karşı dimdik durmak gerçek bir metanettir.

Şu an anlıyorum ki madde kullanmak baş ağrısı olmadan aspirin almak gibi bir şeydi. Her garip şey yapan insanın garip olduğunu düşünüyordum. Artık diğer insanları garip olarak nitelendiren insanların garip olduğunu anladım.

Vicdan ile korkaklık aslında tümüyle aynı şeylerdir, vicdan daha ticari bir isimdir, hepsi bu.