Öğrendiğiniz azıcık şeyin başka yerde faydasını göreceksiniz mutlaka! Hiçbir tecrübe boşa gitmez!

Yaşam, hemen her gün eğitiyor insanı.

Ben sürekli kazık yedim, artık kazığı çok iyi biliyorum. Ama insanı geliştiren şeyler de o kazıklar maalesef. Köteği yedikçe insanın derisi güçleniyor. Kabuk bağlayan yara daha kuvvetlenirmiş. Mesela bir yerinizi kanatın orası kabuk bağladıktan sonra daha sertleşirmiş yani deriniz. Aynen o misal ben de arkadaşlarımı tanıya tanıya hayatı tanıdım.

Hayatın macerası öğrenmektir.

Okudum; okuduğumu yol yol dokudum. Gördüm; gördüğümü lif lif ördüm. Duydum; duyduğumun en güzeline uydum. Sonra, demet demet topladım, yazdım, yazdım...

Öğrenmek için dinlemek zorundasın. Geliştirmek için denemek zorundasınız.

Yaşlandıkça sürekli daha fazla şey öğrenirim.

Bir hayat yetmez büyümeye.

Okulların en verimlisi, zorluk okuludur.

Hata yapmak doğal, insanlar öyle büyür. Hata yapmak üzere yaratılmışız, çünkü hataların içinde gelişme var.

Çoğu kimse en büyük gelişimi karşılaştığı en büyük güçlüklerle kazanmıştır.

Her olayın bir amacı ve her yeniliğin verdiği bir ders vardır.

Hayat bize onu nasıl yaşamamız gerektiğini öğretmez. Hikayeler, tecrübelerimizi masallardan Tolstoy’un Savaş ve Barış romanına uzanan geniş bir yelpazede komik, trajik gibi kategorilere göre örgütler. Hayatın ne olduğunu, seçimlerimizin ve eylemlerimizin sonuçlarının ne olabileceğini hikayelerden öğreniriz.

Törpülenen akıl, daha keskin olur, umutsuzluk mağaralarına düşmez.

Okudukça, yüce dağların üstünden aşan yolları öğrendim.

Meyvelerinden soyunan “bilgi ağacı”, gelen her yeni dönemde, daha çok meyve döker.

Öğrenmek güzel şeydir.

Büyük insanlar doğuştan büyük değildirler; tecrübeler ve yıllar onları büyük yapar.

Mutluluk beden için yararlıdır, ama zihnin güçlerini geliştiren hüzündür.

Geçmişi değiştiremezsin, ondan sadece dersler çıkarabilirsin.