Çocuklar sevgi ile sarılı olsalar da yalnızdırlar, kimse fark etmez bu yalnızlığı.

Sessiz değilsin. Büyük bir gürültünün içindesin, duymuyorlar.

Kimileri "ne çok kendinlesin, kendine acıyorsunu" çarptılar suratıma. Eğlendirici değilsem, kapkaranlığıma dayanamıyorlar. Verdiğim zekat yetmiyor mu? Söz bıçkınlığım? Alsanıza acımı siz de dev dalgalar biraz koynunuza? Soğuksunuz. Buzsunuz, benden beter!

Yalnız olmasam da kendimle başbaşayım..

"Evet." dedim. "Sürüyle arkadaşım var." Yalandı. Ama çözdüğüm sürüyle bilmece, okunacak pek çok kitap ve geceleri videoda seyredeceğim bir sürü film vardı. (Kemik Torbası)

Yunus içine döndü umut, dışına baktı kaos var... Demir atmak istediğim ıslak limanlarda lodos var. Fokurdayan suda kaynayan kıskaçlar; kaynar kazanda ıslık çalıp duran ıstakozlar. Öyle güçlü sesim var ama, kâlpsiz kulağı kulaksız. Canımı ölümlerden çekip almaya bu güç yetersiz... Dinsin ateş arsız,yanık içim alevsiz. Gördüklerim doğruysa, bu çekip gidiş vedâsız... Benimle yaşlandılar ama benden önce ölü anılarım. Şu sudan kabarcıklar, ölüm tanıklarım. Yok ki topum tankım. Ardımdan kaynar, su döker kepçeler; yanar her yer, her yerim. Hepsi gâyet farkındalar, ruhum ölüme dalar. Dalan dalıp gider; dalını terk eder yaprak, ölür. Sesim artık gidercesine güçsüz. Sirenlerim bağırmaktan âciz. Ateşle taciz.

Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. Kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar.

Soylu düşüncelerin eşlik ettiği adamlar hiçbir zaman yanlız değildir.

Yalnızca içteki yakındır; başka her şey uzak.

Yalnızca kentte değil, kendi içinde de kayboluyordu.

Hayalci, ay ışığında yolunu bulan insandır. Cezası da şafağı başka herkesten önce görmesidir.

İyi bir sanatçı izole olmalıdır. İzole olmuş değilse, bir şey yanlıştır.

Yalnız insanların kendi içinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.

Hep yapılacak ya da düşünülecek bir şeyler vardır, insan yalnız oturuyorsa.

Müthiş yalnızım. Öyle yakın dost filan istemiyorum, istediğim kendimi anlatmak, ama anlatacağım kimse yok.

Sessizliği severim; Girişken bir yalnızım ve yalnızlık olmadan, girişkenliğimi kaybediyorum.

Zaten, kim gerçekten bakabilmiş ki, içine…

Gece benim en iyi dostumdur. Ruhumdaki fırtınayı yatıştırır ve yol gösterici yıldızın yükselmesini sağlar.

Bilge bir adamın en az yalnız olduğu zaman, tek başına kaldığı zamandır: Ünlü matematikçi Arşimed de önüne koyduğu problemleri çözmeye o denli yoğunlaşmış ki, kendisini öldürmeye gelen askerleri duymamış bile.

Hayal gücüm benim manastırımdır ve ben de onun keşişiyim.