Lütfen sabah kahvaltı veremeyeceğiniz, akşam masal anlatıp öpemeyeceğiniz çocuğu dünyaya getirmeyin. Çünkü sevgi başka bir şey. Uğraşmak istiyor. Sevgi için ‘vakit’ vereceksin, parayla olmuyor.

“Sevilmek her çocuğun hakkı. Daha güzel ve adaletli bir dünya için bizlere düşen görev onları bağrımıza basmak ve onlara sahip çıkmaktır.”

Doğa herkese kendi yarattığını sevip okşama içgüdüsünü verir: Karga da, maymun da kendi yavrularına gülümser yalnız.

Zamanı Geldiğinde Bir Çocuk Yetiştirirken Ona Sevgi Vermeniz Gerektiğini Öğreneceksiniz.

Sırf birisi iyi geceler demediği için, iyi geçmeyen geceler vardır.

Fakat her halde genç kadın Celal Ferit'i sevmiyorsa bile kendisine karşı onun gittikçe artan ve büyüyen bu aşkını seviyordu. Ve günün birinde, hiç değilse bu aşkı muhafaza edebilmek için kendisini erkeğe vereceği, yahut erkeğin pek ustaca bir hareketi ile mağlup düşerek metresi olacağı artık muhakkak gibi görünüyordu.

Çocuklara daha iyi bir dünya bırakmak yerine, dünyaya daha iyi çocuklar bıraksanız, sorun kendiliğinden çözülecek aslında.

Bitkilerimize çocuklarımızdan daha fazla dikkat etmemiş olsaydık, şimdi bir ot ormanında yaşıyor olacaktık.

En büyük sorumluluğumuz çocuklarımıza iyi büyükler olmak.

Sadece sevin, bu gerçekten her şeyin başı. Sadece mutlu olup istendiğini anlayacaktır. Yatılı okula ya da başka bir yere göndermeyeceğim onu. O her zaman bizimle olacak.

İnsanın bir şeyi öğrenebilmesi için her şeyden önce o şeyi sevmesi gerekir.

İki yaşındaki çocuk bir mikser gibidir. Ancak bir kapağı yoktur.

Beni rahatsız eden şeylerden biri ise çocuklar hakkında söylenen yalanları duymak zorunda olmak. Ve biliyorum ki kahraman olduğunu düşünen anne ve babalar bunu sevmeyecek ama birileri onların iyiliği için bunu söylemeli. Çocuklarınız gereğinden fazla değerli görülüyor. Onları tapılacak bir nesneye çevirdiniz, çocuk fetişistisiniz ve bu hiç sağlıklı bir durum değil. Çocuklar hakkında hatırlamanız gereken bazı şeyler var. Onların hepsi sevimli değil. Sidik ve ekşi süt karışımı bir kokuya sahipler. İkincisi çocukların hepsi zeki ve akıllı değildir. (1990, New York)

Çocuklar boyama kitabı değildir, onları en sevdiğin renge boyayamazsın.

Çocuklardan sevgi, saygı ve itaat beklemeyin, bunları kendilerini korkutarak, azarlayarak veya cezalandırarak elde edebileceğinizi düşünmeyin. Çocukların önünde onların size saygı duyacakları ve sizi, sahip olduğunuz erdemler sayesinde sevebilecekleri gibi davranın.

Araplar, bizim çocuklarımızdan nefret ettiklerinden çok kendi çocuklarını sevdikleri zaman savaşmayı bırakacaklar.

Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması, gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir.

Çocukları seviyorum. Ama onlarla ilgilenmek için hiçbir şey yapamam. Ben parayı getiririm, eşim ilgilenir. Çocukları alıp parka götürecek değilim.

Çocuklarım bana doğru yaşama dengesini verdiler.

İnsan, çocuklarının eve geri gelmelerine izin veren tek canlıdır.