Âlimler olmasaydı biz şu anda kördük.

Cehaleti bilmek, bilgi için büyük bir adımdır.

Bilmeyene anlatırsın öğrenir, ama cahile anlatamazsın çünkü o zaten biliyordur.

Biraz bilgi tehlikeliyse, tehlikeden çıkacak kadar çok şeyi olan adam nerede?

Cahillik üç türlüdür. 📌- Hiçbir şey bilmemek, 📌- Gerekeni bilmemek 📌- Bir sürü gereksiz şeyleri bilmek.

Pek az şey bilen, onu sık sık tekrarlar.

Yarım bilgi cehaletten daha kötüdür.

Bilen birine öğüt vermek gereksizdir bilmeyen birine ise yetersizdir.

Hiç anlamamak, anladığını zannetmekten iyidir.

Biraz bilmek tehlikelidir. Ya derinliklerden iç ya da bilgeliğin tadını tatmaya kalkma! Çünkü sığ sular beyni zehirler, bol sular insanı temizler.

Ben bilginim diyen kimse, elimden gelir dediği şeyde artık bilgi edinmek istemeyecektir.

Ne kadar okuyup öğrenirsek, o kadar farkına varırız cehaletin.

Ne kadar çok çalışırsak o kadar çok cehaleti keşfederiz.

Yüzleşme noktasında ne mutlak cahiller ne de yetkin bilgeler vardır; sadece halen bildiklerinden daha fazlasını öğrenme girişimi içindeki insanlar vardır.

Bilgili bir aptal, bilgisiz bir aptaldan daha aptaldır.

Bırak konuşsun bilgisizlik dilediğince, öğrenmenin değeri kendisindedir.

İnsan ne kadar öğrense yine de öğrenmediği çok şey kalıyor.

Aslında öğrenirken, daha temelde yanlışlık yapıyoruz. Bildiğimizi sandığımız çoğu temel ve basit bilgiyi bile, doğru olarak bilmediğimizi görebiliriz şöyle bir kendimizi yoklarsak. Bizim asıl trajedimiz her şeyi bildiğimizi düşünürken, aslında daha alfabelik çocuk olduğumuzu fark edemememizden kaynaklanmaktadır. Bildiğimizi düşündüğümüz temel bilgiler eğer doğru kurulmazsa, onun üzerine eklediğimiz bilgiler de sağlam temeller üzerine oturmayacak ve eklektik olarak kalacaktır. "Ben bunu biliyorum." diyerek o bilgiyi bildiğimizi farz ediyor ve bir daha ona geri dönmüyoruz. İşte ana yanılsamamız, çeşitli konular arasında diyalektik bir ilişki kuramayışımızdan geliyor. Bunun sonucu ise sorgulamaktan kaçmamız oluyor. Sorgulamaktan kaçtığımız gibi, sorgulayanları da engellemek istiyoruz. Çünkü aslında kendi bilgimize, ya da inancımıza, düşüncemize güvenimiz yok. Einstein'ın dediği gibi, "Evrendeki en büyük ziyan sorgulama yeteneğini yitirmiş bir beyindir." Hepsi çürük temeller üzerinde yükseliyor. Kendi inancını, ideolojisini, dünya görüşünü tam olarak ortaya koyabilecek kaç tane insan vardır? Şu bir gerçek ki, bu tür insanların sayısı çok azdır. Bu psikolojik deneylerle kanıtlanmıştır. Çünkü insanların çoğu bilmeden inanırlar. Ta ki bir gün bilgi evimiz kafamızın üzerine çökene dek böyle de gidecek.

Bilmek ve hala bilmediğimizi düşünmek en yüce marifettir. Bilmemek ve buna rağmen bildiğimizi düşünmek bir hastalıktır.

Cehaletin bilgiye tercih edilmesi gereken bir durum yoktur.