Doğaya gelince fark ettiğim en önemli şey, doğada yaşayan insanın yüzüne baktığımda da bunu anlayabiliyorum: Biz bir şehirde yaşarken o kadar çok stres faktörü var ki onlar bizim hayatımızın kalitesini düşürüyor. Farkında olmadan en küçük şeyleri en büyük problemmiş gibi görüyoruz.

Teknoloji çok güzel bir şey ta ki teknoloji sizi kullanmadığı sürece. Siz onu kullanıyorsanız güzel ancak o sizi kullanmaya başladığında asıl hayattan bir anlamda kopuyorsunuz.

Tüm canlı varlıklardaki özel güzellikleri görmeyi ihmal etme.

Günümüze musallat olan geçicilik bilgisi, onların kokusudur.

Bu yüzyılda yeni bir inanç doğmuştur: Doğayı insana karşı korumak.

Doğanın kusursuz işleyişinin temeli sevgi ve iyilik. Ben, doğa sayesinde vicdanımın sesini duymayı keşfettim.

Bilim, doğanın nihai gizemini çözemez çünkü biz, çözmeye çalıştığımız gizemin bir parçasıyız.

Yalnızca son ağaç kesildikten, son ırmak zehirlendikten, son balık yakalandıktan sonra.. Ancak ondan sonra paranın yenemeyeceğini anlayacaksınız.

Kuşkusuz, doğal dünyamızın kutsallığını, tüm gizem ve güzelliğimizde, türümüze zarar veren rahatsız edici alışkanlıklara ve sınırlı algıya rağmen tanıyan hayvan doğamızdır. Bu yüzden belki de kurtuluş umudu, hayvan olduğumuz gerçeğidir, biz insanız değiliz.

Yağmuru hisset, toprağa dokun, doğayı özümse, kendini dinle ve yola çık.

Sonunda ormanların, dağların ve çöl kanyonlarının kiliselerimizden daha kutsal olduğunu öğreniyoruz. Öyleyse ona göre davranalım.

Lüzumundan fazla kendimizle ilgiliyiz. Dünyanın geri kalanı sanki çektiğimiz selfielerde sığdığı kadarıyla küçük bir manzara parçası.

Yabanda hayvan ise kendi amaçları için oradadır. Gelebilir, gidebilir. Siz de öyle. İkiniz de bir diğerinize kendinizi dilediğiniz gibi gösterebilirsiniz. Eşitlerin bir araya gelmesidir bu. Bu da her şeyi değiştirir.

Ortaçağ'da insan, doğayı etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendine güvenden yoksundu. Bitkisel bir yaratıktı. Tekelsi düzende ise insan, toplumu etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendisine güven duyamıyor. İnsanı insan yapan nehrin akışını değiştirmektir; bunun için çaba ve ortak çaba gerekiyor. Ortak çaba başarıya ulaştığı ölçüde insan yükseliyor.

Her eylem bir bilgi akışı ya da radyasyondur. Mutlak cevabı vardır. Dağ çiçekleri bile habercidir. Titreşerek haber verirler, bu, bir haberdir.

Sıkıntı sıktığın zaman patlayan sivilce. Düşünmelisin sivilce, enine boyuna bütünce. Beter eder düşünce. Diz kapakların kanar düşünce, iblis dalga geçer kananla sertçe. Ben baktıkça ağaçlara, kalbimin kuşları konmak ister dallara. Önceden inanırdım ne yazık ki fallara. Onlarla yitirilen sahipsiz yıllara, derken elvedâ; bir dize daha karala.

Elbet bir gün başı dönecek dünyanın dönmekten. Ağzının suyuna batmışlar için henüz saat erken.

İnsanoğlu cebi delik bir dilenci. Ne versen alır, ne kadar koysan taşır.

Hedefim hayatımın mümkün olduğunca çoğunu doğa içinde geçirmek. Yani onun dışında büyük bir hedefim, hırsım yok. Ne kadar çok günümü, doğa içerisinde farklı ekosistemlerde geçirirsem o kadar iyi. En büyük hedefim de görebildiğim kadar farklı canlı türü görmek. Özellikle de kuşlar. Zaten dünyadaki kuş türlerinin yaklaşık dörtte üçünü doğada kendi ortamlarında gördüm, bu 7 bin 700 türden fazla kuş türü oluyor. Yani en büyük hedefim, yeni kuş türleri görmek, görüntülemek, gitmediğim farklı yerlere gitmek. Bir yandan da bilimsel olarak makalelere çevirip, bunları da halkla paylaşmak. Doğanın mümkün olduğu kadar farklı yerlerini ve canlıların korunmasını sağlamak. Ucu açık hedeflerim var. Her zaman yeni bir tür, korumayı isteyeceğim bir yer olacaktır.

İnsan her şeyi anlayabilir... Meltemin nasıl estiğini de, güneşte olup bitenleri de...Gel gelelim, kendisinden başka bir insanın burnunu neden başka türlü sildiğini bir türlü anlayamaz.