Fatih Sultan Mehmet, Yavuz Sultan Selim şunu yaptı diye geçmişle övünmek, milliyetçilik değildir. Sen şu anda dünyayla yarış edebiliyor musun? Yani, başka ülkelerle yarış edecek adamların var mı? Daha iyi ressamın, sanatçın, tüccarın, politikacın var mı?

Geleceğin hayallerini geçmişin tarihinden daha çok seviyorum.

Geçmişe saplanan, geleceğe adım atamaz.

Ne yaparsanız yapın, geçmişin bir deli gömleği olmasına izin vermeyin!

Geçmişin arabalarıyla hiçbir yere gidemezsiniz.

Geçmişe dönüşü savunurken ileriye gitmemiz mümkündür. Geçmişi yeni baştan inşayı hedefleyen bir programın (başarıya ulaştığı takdirde) varış noktası ise geçmişin tekrarı olamaz.

Değişim hayatın kanunudur. Yalnızca geçmişe ya da şimdiye bakanların geleceği kaçıracağı kesindir.

Geçmişe bakmak, ancak geleceğe hizmet ediyorsa anlamlıdır.

Politikada hata yapmamak için hep ileriye bakılmalıdır, geriye değil.

Geleceğin geçmişin insanları tarafından inşa edilmesini dileyebileceğimiz belirli anlar vardır.

Bilge insan, geçmişin neslinden gelmesine rağmen, geleceğin ebeveyni olduğunu hatırlamalıdır.

Geri giden bir trene binmeye çok meraklı olsak da hiçbir toplum geri gitmez.

Her şey tartışılmalı bir, her şey şeffaf olmalı iki. Ama geçmişse saplanıp kalmışsak o bizi ilerlemekten alı koyar.

Geçmişe sadece bizi geleceğe doğru ilerlememizi sağlayacak kadar bakıyoruz ve bize elini uzatanlara elimizi uzatmaya açığız.

İleri bak; yoksa kendini arkada bulursun.

En şiddetsiz toplumlar, geçmişi ve geleceğinde, en yoğun şiddet içeren toplumlardır.(1986)

Atatürk devrinde tahılla beslenen; incir, üzüm satarak geçinen Türkiye, ufku ve vizyonu itibariyle bugünkünden çok daha ilerideydi.

Geçmiş zaman karanlık, yarınlar beyaz.

Bu ses benim, dinle dinle dinle... Uygunsuzca gidişlerin, yolunu kesen haydut benim. Bildiklerimden eminim, yaptıklarıma kefilim; gidenlerime vedâyım, gelenlerime mîrim.

Sahte tüfeği kafama dayamış, korkmamı bekliyorsun... Düşüncemin geldiği yere git; kendine yer kap!... Burası benim ilim yerim, kendimle ilgili sorunum varsa, bırak doktorum olan ben uğraşayım. Şeytan yoluna girişleri annem keserdi, giremezdim. Babam için cennet gerekli, ben hep bunu bildim. İçimdeki ateşle oynamaktan yanıyor içim ve bir gün memleketten 750 km ileri gittim. Yarın için bir defans taktiği bulmalıyım. Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu. Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu. Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu? Canım yandığında birkaç hafta bağırdım... Fırçayı elime aldığımda, ilkin anılarımı boyarım. Gelecek adına hiçbir hayâli resme dökemez parmaklarım. İçimde iyiliklerimin dedikodusunu yapan şeytanlarım... Zaman akıp gittikçe, gözlerim daha çok doluyor. Vakit gider, gelmez; işte bu canımı çok sıkıyor. Hata ve yanlışlarım çırılçıplak, o kadar utanç verici ki!.. Benim böyle olmamam gerekirdi.