Konuşma, eylemlerin hayalidir.

Gerçekler hayal değildir, ama hayaller gerçek olabilir.

Benim ayinim düşünüp yapmaktır. Benim dinim insan gibi yaşamaktır.

Düşünmekte tatlı bir yaşam yoktur.

İnsan öyle yaratılış ki: düşünür, taşınır, hamle yapar...

Zihin ne doğar, ne de ölür, sadece onun gizemli görüntüleri ve suretleri doğup ölürler. Her şey hayaldir, gerçeği yok eden geçici bir çizgi oyunudur.

Felsefe bütün düşüncelerimizin duyumlarımızla, gerçek alemden geldiğini kanıtlamaktır.

Soyut düşüncenin ortaya çıkardığı sorunları tamamen olmasa da kısmen çözebilecek tek şey yaşamın ve eylemin gücüdür.

Eylem düşüncenin rastlantısal sonucu mudur, yoksa eylemin sonucu olarak mı düşünce gelir?

Ne kadar düş kurarsak kuralım gerçek durmaksızın kapıyı çalmaktadır.

Davranış, bir insanın düşündüğü, hissettiği veya inandığı değil, yaptığı şeydir.

En sönük izlenim kırıntısı bile en canlı düşünceden gerçeğe daha uygundur.

Düşünceler her zaman gerçeğin içinde şekillenir.

Yoğunlaşmış düşünce eylemdir; yoğunlaşmış eylem teori.

Türk aydını, Türk tarihinin ürünüdür (*). Türk tarihsel eyleminin çocuk kalmış çocuğudur. Bu haliyle hem sevgi kaynağıdır, hem endişe. Güzelliği çocukluğundadır; hep sevilmeli. Endişe verici yanı ise hep çocuk kalmasında. Çocuk ne kadar güzelse, çocuk en büyük sevgilerin objesi olsa da, çocuğun hep çocuk kalması sürekli bir üzüntü ve endişe kaynağıdır. Türk aydımnın hep çocuk kalması ise, başka nedenlerle birlikte ancak pek önemli olarak, Türk aydınının düşün ile eylem orasında bir kimyasal bileşim kuramamasından kaynaklanıyor. Çok büyük bir doğallıkla; aydın bir düşünsel sığlıkta büyüyemez.

Türk aydınını düşüncelerinin bir fonksiyonu olmak yerine, Türk eyleminin hep çocuk kalmış bir çocuğu olarak ele almak, bir yöntem farklılaştırmasıdır. Ve Türk aydınını ciddiye almanın tek yöntemi de budur. Düşüncelerin bir forksiyonu olarak Türk aydını, her zaman seçici, ancak daima cılız bir kopya ve daima bir mediocre'dır. Türk aydını, düşüncenin önemini hep kavradı. Ancak Türk aydını için düşünce, fetvacı geleneğin bir birikimi olabilir, hep belli ve çok uzun dönemli olmayan eylem programlarının bir süsü veya bir örtüsü oldu. Türk aydını bugüne dek eylem ile düşünce arasında kimyasal bir bileşim ihtiyacına çok uzak kaldı, ya da çok az yaklaştı. Düşünce, Türk aydını için ve bir eğilim olarak, eylemin aktörlerini harekete getiren bir kuvvet yerine, tarihsel içgüdülerle sahnelenen eylemlerin güzellik örtüsü, daha başka bir deyişle, bir şal olduğu için, Türk aydınının çeşitli düşün akımları karşısındaki tutumu deneyimli bir kabzımalın toptan sebze piyasasındaki davranışını hatırlatır. Hep seçici kalır, ilgisi hiçbir zaman derinlemesine olmaz.

İnsan öyle yaratılış ki: düşünür, taşınır, hamle yapar...

Varlık temeli olmayan herhangi bir düşünceye saplanmak, böyle düşünmeyenlere de saldırmak: işte yobazlık budur.

Gerek değer atfetme, gerekse değer biçme değerlendirileni değil, olsa olsa değerlendireni ele verir.

İnsanları tedirgin eden, olan biten değil, olan bitenle ilgili inandıklarıdır.