Hedefim insanların genelleşmiş bir agnostiklik durumuna erişmesidir; sadece Tanrı üzerine agnostiklik değil de, her şey üzerine agnostiklik.

Tanrı'nın bu dünyayla hiçbir ilgisi olmadığına giderek daha çok inanıyorum.

Eğer bir insan size tanrı ineği konuşturdu derse ve siz de ona inanmazsanız aslında bu sizin tanrıya inanmadığınızı değil o lafı konuşan kişiye inanmadığınızı gösterir.

Entelektüel olgunluğa ulaştığımda ve kendime bir ateist ya da bir teist ya da bir panteist ya da bir materyalist ya da bir idealist, bir Hıristiyan ya da bir özgürdüşünür olup olmadığımı sormaya başladığımda bunların içeriğinin benim öğrenebildiklerimden ve aksettirebildiklerimden daha fazla olduklarını tespit ettim, yanıt bunlardan daha az bir biçimde vardı. Bu iyi insanların çoğunluğu beni onlardan farklı düşüren şeyler hakkında birbirleri ile aynı düşüncede idiler. Kesin bir 'bilme' (gnosis) düşüncesi içinde bulunuyorlardı -ben büsbütün emin değilken ve hatta sorunun çözülemez olduğuna kendimi ikna etmiş iken varlık sorununu birbirlerine göre az ya da çok başarılı biçimde çözmüş bir durumda idiler.

İlahi bir desteğe güveniyorum; ihtiyacımız olan her şeyi doğru zamanda hiç güçlük çekmeden daima aldık. Ben çalışmalarımızın Tanrı’nın koruyuculuğunun bir parçası olduğuna inanıyorum.

‘Allah şöyledir, böyledir, şunu ister, bunu istemez’ diye ahkâm kesen HERKESİN boş konuştuğunu düşünüyorum. Çünkü ‘Nereden biliyorsun?’ sorusunun tatmin edici bir cevabı yoktur.

Ölümden sonra yaşamın kesin bir kanıtı yoktur, ancak buna karşı herhangi bir kanıt yoktur. Yakında bilecek, peki neden bu konuda üzülmek?

Aldatmaz olduğu için de Tanrı'nın bildirdiği doğrudur.

Ona tapanlar dahi, hakkında bir fikir sahibi olmanın imkansız olduğunu kabul ederler.

Siyasette resmi olarak inkar edilene kadar hiçbir şeye inanmayınız.

Ben ne kimseye güvenirim, ne de kimsenin bana güvenmesini beklerim.

Kimseye güvenmem, kendime bile!

Kesinlikle görebildiğim bir kanıt olmadığında Tanrı'ya inanmamı nasıl istersiniz?

Fazla mesai yapmaktan ne kadar yorgun olursa olsun Tanrı kullarını böyle bir tehlikeye maruz bırakacak bir gaflete düşemezdi.

Umarım asla dindar olacak kadar yaşlanmam.

Bizim modern bilim, görünmeyen bir prensip olarak, Yüce bir Gücü kabul eder fakat Yüce bir varlığı ya da kişisel bir Tanrı'yı reddeder.

Bilmiyorum dinle ilgili hiçbir şey; en azından iyi anlamda.

Tanrım, eğer varsan ruhumu kurtar benim, tabii bir ruhum varsa.

-Bana güvenmemeliydiniz.Kim söyler bu sözü,Tanrı ve ipsizin teki.

Küçük bir şüphe, toplam güvenirlikten daha iyidir.