Silahı kim veriyor?

Bugünün NATO'su, müttefiklerinin güvenlik sorunlarını ve endişelerini destekleyen ve bunlara cevap veren bir NATO olmalı. NATO müttefikimiz olan Amerika, bize direkt saldırılarda bulunan bir terör örgütüne silah vermekte. Bu, güvenliğimize desteğin tam aksine, güvenliğimizi tehdit eden bir durum.

Paylaşım Savaşlarında artık eski yöntemler uygulanmıyor. Ordular karşı karşıya konuşlanıp savaş alanı kurallarına göre birbirini öldürmüyor. Emperyalist güç Taliban, IŞİD, PKK, YPG neresi hedefse gerekli bölgesel orduyu oluşturup işine bakıyor.

Dış politikaya 360 derecelik bir perspektiften bakmaya çalışıyoruz. Bu nedenle, NATO üyeliğimiz, Orta Doğu, Kuzey Afrika'daki angajmanımız veya Afrika'ya açılmamız veya Asya ekonomileriyle daha derin ekonomik ilişkilerimiz arasında herhangi bir çelişki görmüyoruz.

Maddi silahlar yalnız başına hiçbir işe yaramazlar.

İsrail, Lübnan'ın normal ve bağımsız bir ülke haline gelmesi için yardımcı olacak. Bu iyimser seçenek. Diğer seçenek ise: Eğer bir değişiklik olmazsa yeniden saldırırız.

1990 sonrası Afganistan, Irak, Libya ve Suriye’nin yıkımı, sözde “Batılı Değerlerin”in getirilmesi, bu ülkelerin demokratikleşmesine yardımcı olan müdahaleler olarak görülmektedir.

Eğer İran topraklarını elimizde tutmak isteseydik, uluslararası güçleri davet etmezdik.

Azerbaycan, işgal altındaki topraklarını şimdi kurtaramazsa, bir daha hiç kurtaramaz.

Ukrayna’daki savaş, Türkiye’yle ilişkilere stratejik bir bakış açısıyla yaklaşmak gerektiğini ortaya koymuştur.

Bombalar seçim yapmazlar, her şeyi yok ederler. -BUM!-

Ermenistan Başbakanı Paşinyan, başından beri Amerika başta Batı dünyasının savaşa müdahil olması için her türlü yalanı söyledi. Ancak Trump yönetiminden beklediği destek bir türlü gelmedi, Avrupa ise sadece yalanları dinleyip çaresizce olan biteni seyretti.

İnsanlar ellerine neden silah aldıklarını bilseler o silahları parçalarlar.

Türkiye 90'ların sonunda Amerika'dan kurtulabileceğini düşündü. ‘NATO'nun dışında olabilir miyim?’ diyen bir ordu vardı. Ordunun başına ne geldiğini gördük. Türk Ordusu o savaşı kaybetti.

Onun için, bu bağlamda suyu yokuşa sürmeye başlasak bir an önce çok iyi olur. Kendimizi hiç ağırdan satamıyoruz! Böyle bir dış politika olabilir mi? Türkiye'yi dünya terörizminin barınma alanı yapan bir dış politika ile Türkiye çok büyük bir kaosa sürüklenmektedir. Kendi içerisindeki terör, Kürt, Kıbrıs, sanal ekonomi, yargı, başkalaşım, devleti tamamen ele geçiren cemaatler sorunları ile Türkiye, tam çıktım derken bir anda düşer ve batar. Sonucunda da, biraz daha gecikilirse kurtaracak ne halk, ne de ülke kalmayacaktır. Bütün dünya hayretle bizi izliyor! Bir ülke nasıl bu şekilde intihar eder diye! Her şey yalan, göz boyama, şov, günü kurtarma doğrultusunda planlanmıştır. Fark edenlere ortaçağlarda bile görülmeyen boyutlarda bir komplo mevcuttur.

İki gün önce PKK'lı militanlar Avrupa Karma Parlamentosu binasını bastılar, cam çerçeve kırdılar, yıktılar. Aslında burada Avrupa'nın gerçekten Türkiye'ye karşı çifte standardını, iki yüzlülüğünü çok net şekilde görüyoruz. Aslında zarar veren PKK, zarar veren İŞİD, zarar veren DHKP/C'nin yurt dışı uzantıları. Burada tarihten gelen birtakım husumetten dolayı, kuşatmalardan bu tarafa Avusturya'nın Türkiye'ye böyle bir fobisi var. Aslında bizim oradaki teşkilatlarımızın, masum Türk vatandaşlarının, ekmeğinin peşinde olan arkadaşlarımızın varlığı onların emniyeti için de bir teminattır.

Vietnam'daki savaş aptalcaydı ve hatalı bir varsayıma dayanan korkunç bir zaman, para ve hayat kayıplarıydı.

Amerika ne yapmaya karar verirse, teröristlere karşı savaşta işbirliğine hazırız,

İttifak içinde hiçbir ülke Ukrayna'ya gerek silah verme, gerek diplomasi ve gerekse başka eylemleri ile Türkiye kadar etkili olamadı.

Arka bahçende yılan besleyip yalnızca komşularını ısırmasını bekleyemezsin.