...Korkulmak ve sevilmek hakkında söylediklerime dönüp sonuç olarak diyorum ki, insanlar severken kendilerine, korkarken prense bağlı olduklarına göre, sakıngan bir prens, başkalarına bağlı şeye değil de kendisine bağlı şeye dayanmalıdır. Sadece, korku salarken kin ve nefret uyandırmasın yeter.

Nikah, sevginin tükeneceği korkusudur.Bu nedenle, sevgiyi tüketmedir.

Sevgide korku yoktur. Tersine, yetkin sevgi, korkuyu siler atar. Çünkü korku cezalandırılma düşüncesinden ileri gelir. Korkan kişi, sevgide yetkin kılınmış değildir. Biz seviyoruz. Çünkü önce o bizi sevdi.

Bizi sevenlere verdiğimiz endişelerle, korkularla onları yavaş yavaş öldürürüz!

Nüfuzu dayaktan daha zayıf olan bir "vali" oturduğu makama layık değildir.

Saygınlık, dilenciler üzerinde otoritesini uygulamakla değil, zengin ve mutlu insanları yönetebilmekle sağlanır.

Halk devletten korktuğunda, tiranlık vardır. Devlet halktan korktuğunda, özgürlük vardır.

Halkı disiplin ve barış içinde tutmak isteyen kurucularının dine dair getirdiği kuralların kabul görmesi için bunların kendilerinden değil de bir tanrıdan ya da insan üstü bir varlıktan kaynaklandığı sanısını yaymışlardır.

İnsanlar, bir lider ve bir patronun arasında farkı soruyorlar. Lider, rehberlik eder, patron çalıştırır.

Zıt gitme huyu, kontrole girmekten korkanlara hastır.

İnsanlar, sevdikleri birine zarar vermekten, korktukları birine zarar vermekten daha az çekinirler..

En çok korktuğum fakat en çok sevdiğim yer olan sahneye ilerlerken arenada beni bekleyenlerin coşkusu bana da işler. Sahneye çıktığımda artık Yunus, sahneye kadar beni geçiren arkadaşım olarak kalır ve beni Sago’ya teslim eder.

Lider, sorumluluğu üstüne alan adamdır. "Adamlarım mağlup oldu." demez, "Ben mağlup oldum." der. İşte o, gerçek bir liderdir.

Tek ihtiyacım olanın bir karar vermek olduğunu öğrendiğimde, onu oylamaya sunmadım . Sadece karar verdim.

Ölmeyi ve kelimenin tam anlamıyla ölmeyi öğrenmeliyiz. Sonun korkusu tüm sevgisizliğin kaynağıdır.

İnsanların, yönetimsiz kalırlarsa birbirlerini yiyip bitireceklerine inananlara diyoruz ki: tıpkı sürgüne giderken zavallı kullarım bensiz ne yapacaklar? Diyen o krala benziyorsunuz.

Yönetilmek istemiyoruz. Ama bununla, kimseyi yönetmek istemediğimizi de ilân etmiş olmuyor muyuz?

Başkalarını yönetmeye kalkan, önce kendine hükmedebilmeli.

İnsan soyunu aldatmak isteyen düzenbazlar daima aynı hilelere başvurdu; sınamadan daima kaçındılar; sınamanın karşısına gizemleri, belirsizlikleri, korkuları çıkardılar.

Önderi var eden, halkın korku ve çaresizliğidir.