Saf kişi hem affeder hem unutur, kurnaz kişi ne affeder ne unutur, bilge ise affeder ama asla unutmaz.

Bir tökezlemek düşmeyi önleyebilir.

Tedbirli olmak hafif kontrol gerektiren zayıf dürtülere sahip olmakla, evham kontrolü zor ve tehlikeli istekler taşımakla gelişir

Yaşamın sonuna doğru durum tıpkı maskelerin çıkartıldığı bir maskeli balonun sonuna doğru olan bitene benzer, insan, yaşamı süresince temas halinde olduğu kişilerin aslında kim olduklarını görür şimdi. Çünkü karakterler gün ışığına çıkmış, eylemler meyvelerini vermiş, başarılar hak ettikleri değerlere kavuşmuş, bütün yanıltıcı imgeler de parçalanmıştır. Yani bütün bunlar için zaman gerekliydi.

Olgun bir adamı dost edinmek isterseniz, eleştirin; basit bir adamı dost edinmek isterseniz methedin.

Bir başkasının arkasından konuşan birini dinlediğim zaman, bana konuştuğu kişiyi değil, kendisini yargılamam gerektiğini anlatır aslında.

Birinin gerçek yüzünü görmek istiyorsan, Kendisine hiçbir iyiliği dokunmayan birisine nasıl davrandığına bak.

Artık insanları tanımak için zaman kaybetmiyorum; nasıl olsa onlar zamanı gelince kendilerini tanıtıyorlar.

Ben, insanın, diğer yüzünü görünce ilkini hatırlamam.

Daha derin bir kişiye dönüşmüş olmak, acı çekmiş olan kişilerin ayrıcalığıdır.

Sizi kazanmak isteyenler sahte kişiliklerini sergileyebilirler. İlk bakışta gördüğünüz kişiliklere fazla aldanmayın.

Halbuki görünüşünün hayli ürkütücü olmasına rağmen, gayetle nazik, halim selim bir adammış.

Şu üç şey karşısındaki tavrına bakarak kişi hakkında çok şey öğrenebileceğimizi keşfettim: Yağmurlu bir gün, kayıp bagaj ve noel ağacının birbirine dolanmış ışıkları.

Karakter oluşumu öğretilemez. Açıklamadan değil, deneyimden gelir.

Özü sözü doğru olanların ortak yönü de budur: Karşısındaki kişinin de içten konuştuğunu sanırlar.

Hiçbir şey bir kişinin neye güldüğündün daha fazla onun karakteri hakkında belirti vermez.

Eğer bir insan kendi karakterine aykırı davranırsa ‘Fazla zamanı kalmadı’ diye yorumlarız bunu.

Davranış, herkesin kendi yüzünü gösterdiği bir aynadır.

Büyük insanlar dağa benzerler; yaklaştıkça onların büyüklüğü ve önemi ortaya çıkar. Küçük insanlarsa serap gibidirler; yaklaştıkça ne kadar değersiz ve sahte oldukları ortaya çıkar.

Bir insanı tanımak için neyi gülünç bulduğundan daha iyi bir gösterge olamaz.