Kadın olsun da, kurnazca davranmasın!

İnsanların bazı kötü karakter özellikleri kolay şeyleri zorlaştırıyor gibi gözüküyor.

Her yaptığını bütün dünya izliyormuş yap.

Bazen insanın kendisini yönetmesine güvenilmemesi gerektiği söylenir? O zaman insanın başkalarını yönetmesine güvenilebilir mi? Veya insanı yönetmesi için krallar kılığına bürünmüş melekler bulabilir miyiz? Bırakalım bunun cevabını tarih versin.

Dramanın asıl amacı insan karakterinin sergilenmesidir.

Önce tepki gösterir sonra düşünürüz, ama önce düşünmüş sonra tepki göstermiş gibi yaparız.

Metabolizması hızlı olanlar acımasız ve/veya saldırgandır, yiyecek bulmak peşinde her biri saldırmaya alışmıştır çünkü.

Bizlerin saksı için yoğurt kabı toplamak, otopark varken sokağa araba bırakmak, evin içini boyayıp dışını bırakmak gibi halleri, göç eden kavimlerken yaptığımız gazeli çanak, avucu bardak olarak kullanmak, çadırın kazığına at bağlamak, yanı sıra içine kilim atıp dışını olduk kadar bırakmak gibi davranışların türevidir.

Bir inciri iki dakikada yiyorsa tamahkâr olamaz, iki saniyede yiyorsa tamahkârdan başkası olamaz.

Bazılarında kötülüğün bazılarında iyiliğin sevimsizliği vardır

Gurur bütün insanlarda eşittir. Alçak gönüllü olanlar, gururlarını ötekilerden daha iyi gizleyebilenlerdir.

Sosyal psikolojinin bize öğrettiği önemli bir şey vardır. Bu da, bir insanın davranış şeklini karakterinin değil içinde bulunduğu şartların belirlediğidir.

İyi davranışlar, samimiyetten yoksun olduğunda, güzel ama ölü bir hanım gibidir, kibarlıktan yoksun olan doğru sözlülük ise; neşter gibidir, etkili fakat tatsız. Nezaketle birlikte açık kalplilik, faydalı ve çok güzeldir.

Tarih hep aynıdır, yalnız hep farklı.

Kötü insanların içlerindeki kötülük, bir yılanın zehirli dişlerinin ve zehir torbasının ona doğuştan verili olması gibidir. Kötülük insana doğuştan verilmiştir.

İnsanlar tutumlarını ve davranışlarını çıkarları değiştiği oranda hızla değiştirirler.

İnsanın en miskini sıkıyı görünce düldül oluyor Yarabbi!

Evet, intikam duygusunun yokluğu bir insan için belki iyi alâmet değildir. Fakat ben hayatımın hiçbir çağında böyle bir heyecanın, beni yoklamadığını itiraftan çekinmeyeceğim. Ne yapalım, böyle yaratılmışım. Cüzzamlı yanık acısına ne kadar duygusuzsa, ben de kuyruk acısına öyleyim.

Alışkanlıktan daha büyük bir şey yoktur.

Öğrenim davranışlara nüfuz eder.