Sizi bilmem; ama ben dünyada en çok cehaletten korkarım. Çünkü cehalet kendi bildiğinin dışında bir bilgi ve düzey olduğunu fark etmeyen bir kör karanlıktır. Zehirli tutkular ve fanatik öfkeler üretir. En kötü yanı da, cahilin, cahil olduğunu bilmemesidir.

Cehaleti bilmek, bilgi için büyük bir adımdır.

Eğer bir nesil cehaletin mutluluk olduğunu sanarak yetişirse, bir sonraki nesil cehaletini bile fark edemeyecektir. Çünkü bilginin ne olduğunu bilmeyecektir.

Biraz bilgi tehlikeliyse, tehlikeden çıkacak kadar çok şeyi olan adam nerede?

Yarım bilgi cehaletten daha kötüdür.

Bize bol bol ziya kucakla getir; düşmek, etrafı görmemektendir.

İnsanın bildiği arttıkça, bilgisizliği azalmaz.

Bilmediğimiz şeyler bizi felakete sürüklemez. Bizi felakete sürükleyen şeyler gayet iyi bildiğimizi sandığımız fakat öyle olmayan şeylerdir.

Kendi bilgisizliğinden haberdar olmayan kişi kendi bilgisi tarafından yanıltılacaktır.

Ademoğlu kendi yarattığı şeytanın farkına bile zar zor varır.

Biraz bilmek tehlikelidir. Ya derinliklerden iç ya da bilgeliğin tadını tatmaya kalkma! Çünkü sığ sular beyni zehirler, bol sular insanı temizler.

Cehalet mutluluk değil kayboluştur.

Ne kadar okuyup öğrenirsek, o kadar farkına varırız cehaletin.

Ne kadar çok çalışırsak o kadar çok cehaleti keşfederiz.

En büyük esaret cehalet. En birinci baskıcı heva, heves. En hileci düşman vesvese. En güçlü özgürlük bunları tanımaktır.

Bilmeyenler, ama bildiğini sananlar vardır. Onlar tehlikelidirler. Onlardan sakınmalısın.

Bilmediğini bilmek en iyisidir. Bilmeyip de bildiğini sanmak tehlikeli bir hastalıktır.

Sana bir şeyi nasıl bilebileceğini öğreteyim mi? Bildiğin zaman bildiğini anla, bilmediğin zaman ise bilmediğini anla.

Neyi bildiğimizi bilmek ve neyi bilmediğimizi bilmemek, gerçek bilgidir.

Asıl bilgi insanın cehaletini tanımasında yatar.