Düşünmek beyin kimyasını harekete geçirmektir.

Beynin soğuk püresi kıvamında olması gerçeğiyle ilgilenmiyoruz.

Baskı, candan çok beyni hedef alıyor.

Serbest çağrışım beyinde fizyolojik haritalarla karşılandığında psikanaliz bilim olacaktır.

En işe yarar zamanölçer beyindir.

Bir zihni muhakeme edebilir durumda tutmak için beyni hangi yaşta ne kadar yorabiliriz; yorgunluğun dağılma yarattığı nokta bunama, yorgunluğun daha büyük yorgunluklar için rezerv topladığı zaman çocukluk yılları mıdır acaba?

Beynin farklı yerlerini istediğimiz gibi uyarabilseydik, hiçbir deneyim yaşamamış olsalar bile dünün bebeklerinden bugünün erişkinlerini yaratabilirdik.

Bence beyin bilgisayar gibi bir program. Dolayısıyla teoride beyni bilgisayara kopyalamak mümkün. Bu sayede bedenen öldükten sonra bile bir yaşam formu oluşturulabilir. Ancak şu anki imkanlarla bunu gerçekleştirmemiz mümkün değil.

İnsan beynine belli stimülasyonları verirseniz, bir şeyi sürekli olarak sevmesini sağlayabilirsiniz gibi geliyor bana. Böylece mükemmel evlilikler sağlanabilir bile.

İnsan düşüncesi sabah alacakaranlıkta kötümser, gündüz iyimserdir. Çünkü gündüz saatlerinde hızlı kalp atışları nedeniyle beyin iyi kanlanır, gece uykuda yavaşlayan kalp beyni kansız bırakır. Anlıyoruz ki, iyimser olabilmek sinir hücrelerinin güçlü bir organizasyonunu ve bunu besleyen yüksek bir mental enerji düzeyini gerektirir, kötümserlik bu enerji düzeyine ulaşamaamak nedeniyledir.

Beyin, sizin karşı koymadığınız bir şeyi doğru olarak kabul eder.

İnsan, hâlâ tüm bilgisayarların en olağanüstüsüdür.

Beyin, evrenimizde henüz keşfettiğimiz en karmaşık ve en son biyolojik sınırdır. Trilyonlarca bağlantı ile birbirine bağlanmış yüz milyarlarca hücre içerir.

Beynin de, kullanılmayan başka bir vücut organı gibi zayıflayacağını bilmeyerek bilgilerini genişletecek, zihinlerini kuvvetlendirecek bir ciddi şekilde okumaya üşeniyorlar.

Zihinsel güç, beslenmemiş beyinlerden alınamaz.

Fizik, kimya ve molekül biyolojisi gibi pozitif bilimlerin ölçülerine göre, beynimizin bize çok olağan gelen bu canlı görsel farkındalığı nasıl yarattığını kabataslak bile bilmiyoruz henüz.

Çevremizde gördüğümüz bu geniş ve karmaşık evrende yerimizi doğru bir şekilde değerlendirmek için beynimizi biraz ayrıntılı olarak anlamamız şarttır.

İnsan için kendi beynini incelemekten daha hayati bir bilimsel çalışma yoktur. Evren hakkındaki tüm görüşümüz ona bağlı.

Şunu biliniz ki keyif, sevinç, kahkaha, neşe ve üzüntü, acı, ümitsizlik ve keder, beyinden başka bir yerden çıkmaz.

Elbette omuriliğimin de bilinçi var ama bana anlatamıyor.