Üstün yaratıcılar alt basamakları tek hamlede atlayarak, doğrudan kendini gerçekleştirmeye yönelir.

Neler yapabilirmişim, bir ben bilirim. Başkaları ise, çok çok, "belki yapardı" diye düşünür, o kadar.

Yurdumuzun insanları çok zeki...Topraklar altında kalmış pırlanta madeni gibi.

Bu ses benim, dinle dinle dinle... Uygunsuzca gidişlerin, yolunu kesen haydut benim. Bildiklerimden eminim, yaptıklarıma kefilim; gidenlerime vedâyım, gelenlerime mîrim.

Altın harflerle yaz mahlâsımı... Halvetim kasvet, kem gözlere şiş!... Câdü yâ herrû!.. Yâ merrû!.. Kaf-kef, gölge haramilerine bir selâm çak!.. Abile patladı, demlenir sîmâm, nüşinrevandan handan ummmam ben... Ahu-yi felek mum, ben şamdan... Düşmez kalkmaz bir Allah'tır, uyan!..

Aslan, ağaçtan kendisine gülen maymunu umursamaz.

Sen parıldamak, yeteneklerini gün ışığına çıkarmak için var oldun!

"Yapabilirim"iniz, "IQ"nuzdan daha önemlidir.

Yapamayacağınızı düşünüyorsanız, neredeyse kesinlikle yapmayacaksınız.

Yapabilirler, çünkü yapabileceklerini düşünüyorlar. Possunt, quia posse videntur.

Bütün çocuklar sanatçı olarak doğar; problem sanatçı olarak kalmaları.

Her çocuk bir sanatçıdır, sorun büyüdüğümüzde nasıl sanatçı kalabileceğimizdir.

Pavarotti kibirli değil ama eşsizliğinin bilincinde.

Doğadaki ve yaşamdaki bir yön duygusunu, bu dallanan ve yayılan düzeni ağacın köküyle karşılaştıracağım. Kökten sanatçıya özsu akar, sanatçının içinden gözlerine akar.

Her çocuk bir sanatçıdır, sorun büyüdüğümüzde nasıl sanatçı kalabileceğimizdir.

Sanat yapıtı ne bir dehanın ne de toplumun ürünüdür. Sanatçı belli bir ortamda gözlerini açar. Tıpkı bir satranç oyuncusu gibi belli bir durumla karşı karşıyadır. Bu durum ondan bir davranış bekler. Her hamle (atılım), yani oynatılan her taş yeni bir durum yaratır, her yeni durum yeni bir davranışı gerektirir. Sanat tarihçisi, satranç oyun­cusunu izleyene benzer. Sanatçının karşılaştığı durumu ve onun davranışını baştan sona izler. Sanat yapıtını, sanatçının ortamıyla hesaplaşmasına bakarak anlamaya, onunla iletişim kurmaya çalışır.

Kimsenin size çiçek getirmesini beklemeyin. Kendi bahçenizi dikin ve kendi zihninizi süsleyin.

Kendi kendimizi terketmediğimiz sürece, imkanlarımız sınırsızdır.

Ben dünyayı yaratmıyorum. Etrafımdaki insanların yüzlerinin yansıyacağı bir damla su oluşturuyorum yalnızca.

Tuhaflık hissi ne kadar az olursa, utangaçlık azalır, başkalarının beklentilerini karşılama çabası o kadar az olursa, doğru ya da mükemmel olma ihtiyacı o kadar az olur, bir kişinin yetenekleri o kadar parlak olur.