Oyunculuk bir bütün o bütünü bozmamak gerekiyor.

Her iyi şey yaptığımda, ‘Metin de benimle birlikte olsaydı burada şunu yakalayacaktık’ demişimdir yani. Şimdi bu adam Cumhuriyet döneminin en önemli oyuncularından biri bana göre, böyle bir adamın ortağı olmak müthiş bir şey kazandırıyor bir defa.

Aktörlerde hiçbir renk yoktur. Bu sanat formu.

Bütün kalbimle isteyerek söylüyorum: Sahnede ölmek istiyorum.

Tek dürüst sanat formu kahkaha, komedi. Taklit edemezsin ...

Oyunculuk rol yapmak değil, olmaktır.

Yaratıcılık, özellikle oyunculuk söz konusu olduğunda, sınırsız samimiyet, ancak disiplinlidir.

Bir şaheser yaratmak istiyorsanız, her zaman yalanlardan kaçınmalısınız.

Gerçekten ağlayıp ağlamadığın değil. Seyirci ağladığını düşünüyor mu?

Dürüstlük hayatımdan da önemlidir benim için. Birini kazanmak için ötekini feda etmezdim asla.

Benim hakkımda kişisel olarak söylenenler önemsizdir. Şarkı söylediğime inanıyorum. Dürüstüm.

Benim amacım ne gördüğümü ve ne hissettiğimi kağıda en iyi ve en basit şekliyle yazmak.

Oyunculuğa başladığımda dedim ki: “Bu işi hakkaniyetle yapmak istiyorum."

Eskiden tiyatrolardan dizilere oyuncu bulunurdu. Şimdi dizilerden tiyatroya oyuncu alınıyor. Her şey birbirinin içine geçiyor. Ama tiyatro keyifli bir şeydir. Çünkü tiyatro insanı, insana insanla anlatan yegane sanat dalıdır. Siz insansız film yapabilirsiniz, çizgi filmler vs. İnsansız televizyon programı, konser yapabilirsiniz. İnsan olmadan tiyatro yapamazsınız. İki insan lazım; seyirci ve oyuncu. Dekor, sahne, salon, ışık, kostüm olmasa da olur. Ama seyirci ve oyuncu olmadan tiyatro olmaz. Olmadı. Pandemide denendi. Olur gibi oldu, yapıldı, denendi ama olmadı. O seyirciyi canlı hissetmen gerekir.

Bir rolü uzun süre oynamak oyunculuğu köreltir.

Bir rolü bu kadar süre uzun oynamak oyuculuğu köreltir.

Sanatta popülizm, politikada dar pratik, bilimde amprisizm Türkiye'yi kemiriyor.

Eylülist Rejim, 12 Eylül öncesinin tüm değerlerini yasaklamayı temel ilke saydı. Bunların bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü, yasalarla, bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü tekelci ekonomik zorlamalarla gerçekleştirmeye çalıştı. Edebiyat ve sanatta ise, 12 Eylül öncesinin yaratıları tümden unutturan ve reddeden bir eğilim ortaya çıktı.

Eylülist Rejim, en büyük ve en kolay başarısını sanat ve edebiyat alanında kazandı. Çok kısa bir zamanda ve gerekli fiyatın binde birini bile ödemeden, Türk sanatının sorunsalını, biçemini, biçimini, baş aktör ve aktrislerini değiştirmede .ok büyük başarı elde etti.

Bir bütün olarak sanat ve özellikle edebiyat, artık yalnızca ideolojik bir silâhtır. Artık ülkemizde edebiyat, insanımızı geliştirmek için değil sakatlamak amacıyla kullanılan, yüceltmeye değil alçaltmaya ve tüm estetik kabiliyetlerini ortadan kaldırmaya yönelen acımasız bir silâh olmuştur; insafsız bir ideolojik ay
dgıttır. Edebiyat, artık estetik özüne çok yabancıdır; bu bir iş ise yapanı da, yaban yapmaktadır. Emperyalist dünya, bozanın mutlaka bozulduğu bir dünyadır; artık bozulmadan bozamıyorlar.