Sosyal koşulların öngördüğü sınırlar dahilinde bireysel mutluluğun arayışı, en büyük genel mutluluğa ulaşmak için ilk şarttır.

Sanayileşmiş toplumun her yerde laik toplum olması da rastlantı değildir. Bu toplum, her insanın bir birey olarak kişilik sahibi olduğu, bu nedenle de insan haklarının tanınıp korunduğu toplumdur. Bu toplumda doğal yeteneklerini geliştirebilmek bireyin ilk hakkı sayılmaktadır. Bunun için bireyleri, başkasının eşit hakkına zarar vermemek koşuluyla, tehlikesi ve zararı da kendisine ait olmak üzere, kendi kendisini istediği gibi yöneltip yönetmekte özgür bırakmak, çağdaş toplumun –deyim yerindeyse- anayasasıdır.

Toplumun dayattığı sadakat bir esaret aracıdır.

Düşüncemi korumadığım yerde mutluluk yoktur.

Bir gün ülkede devletin kutsal sayılması gerektiği ve bireyden daha önemli olduğu teranesi sona ererse, rahat bir nefes alacağız.

Kendi kendine açık bir şekilde anladığınız ve eşsiz olarak uygulanan mutluluğu; Yalnızca toplumun mutluluğunu teşvik eden davranışlarla başarılabilecek olanlar.

Hepimiz birbirimize benzemeliyiz. Hiç de, anayasanın dediği gibi, kimse eşit ve özgür doğmamıştır, herkes eşit yapılır. Her insan bir diğerinin sureti olunca herkes mutlu olur, ortada çekinilecek korkulacak, herkesin kendisini yargılamasına yol açacak dağlar yoktur.

Başkaları da mutlu olmadan biz mutlu olamayız.

Bir kimsenin özgür olarak gelişmesi, herkesin özgür olarak gelişmesinin şartıdır.

Özgürlük, başkaları tarafından kontrolün engellenmesidir.

Bir kimsenin özgür olarak gelişmesi, herkesin özgür olarak gelişmesinin şartıdır.

İyi amaçlar için bile olsa, adamlarını kendi eline eslek bir alet olsun diye cüceleştiren bir devlet, işin sonunda küçük adamlar ile büyük hiçbir şeyin başarılamayacağını anlayacak; her şeyi ona feda ettiği makine kusursuzluğunun kendisine sonunda hiçbir şey sağlamadığını ve bunun da, makine daha iyi işlesin diye uzaklaştırmaya bakmış bulunduğu yaşamsal gücün yokluğundan kaynaklandığını ayrımsayacaktır.

Bir kişinin özgürlüğüne karışmak, sadece başkasına zarar vermesini engellemek içinse doğrudur.

Başkasını özgürleştirebilmek için önce insanın kendisinin özgürleşmesi gerekiyor.

Herkes özgür olana kadar kimse tamamen özgür olamaz; herkes ahlaki olana kadar kimse tamamen ahlaki olamaz; herkes mutlu olana kadar kimse tamamen mutlu olamaz.

Her insan, başka bir insanın eşit özgürlüğünü ihlal etmemesi koşuluyla, istediğini yapmakta özgürdür.

Herkes mutlu olana kadar kimse mükemmel bir şekilde mutlu olamaz.

Toplum üyelerinin yararı için vardır, üyeleri toplumun yararı için değil.

Özgürlük sadece bir kişinin hakkı değil, herkesin hakkıdır.

Özgürlük ancak ve ancak bireyin özgür doyumu temeli üzerine kurulur ve ayakta kalırsa özgürlüktür.