Milletim Çok Yaşa!

Ülke olmadan ne isminiz, ne simgeniz, ne söz hakkınız, ne de halkların arasında bir kardeş olarak yer almaya hakkınız vardır; insanlığın gayri meşru çocuklarısınızdır. Bayraksız askerler, Yahudiler gibisinizdir. Ne sadakat, ne himaye bulursunuz, kimse size kefil olmaz. Adaletsiz sosyal koşullardan kendiniz için bir ülke fethetmeksizin kurtulmayı bekleyemezsiniz.

Türkiye'de yaşayıp 'ben Türk değil, Kürt'üm' diyebilir, ne var bunda. Şimdi o Kürt oldu diye ben mi Türklük'ten çıkacağım? Öyle bir şey olabilir mi? Ne kadar anlamsız bir çıkış bu ve bunu çıkartan da maalesef birkaç tane orijinal olmak isteyen münevverler. Coğrafya bilmiyorlar, hiçbir şey bilmiyorlar ve aslında kimliğini saklamak isteyen belki de rahatsız olan adamlar bunlar. Önce kendi kimliğine kendisi sahip çıksın o zaman zaten mesele kalmaz.

Türk toprağının üstün niteliklerle donatılması görevi savsaklanmış, vatan toprakları bakımsız bırakılmış, Türkler Türkleri ihmal etmiştir. Türk olmayanlar tarafından telkin edilen sözde milliyetçilik bu noktaları gözden uzak tutuyor. Savsaklama hangi alanda ve ne zaman başlamış? Vatan topraklarının bakımsızlığından kimler yararlanmış? Kimlerin ihmaliyle felâkete giden yol genişletilmiştir? Bunları konuşalım. Türkiye düşmanlarının elimize tutuşturduğu siyaset reçetesini yırtıp atalım.

Ey Allah'ın makbul kulları! Ey vatan dağlarının emsalsiz ziyneti şerefli muhafızlar! Bu vatan sizindir, sizin olacaktır...

Türklüğün vicdanı bir; Dîni bir, vatanı bir; Fakat hepsi ayrılır Olmazsa lisanı bir.

Bizler de şehitlerimizin aziz hatırasına layık olma gayreti içerisinde, şanlı bayrağımızın dalgalanması ve devletimizin payidar olması için var gücümüzle çalışacağız. Tarih boyunca vatanımızı ve milletimizi muhafaza uğruna kahramanca şehadet mertebesine ulaşan aziz şehitlerimizi rahmetle ve minnetle yad ediyorum.

Artık bir vatanı olmayan bir adam icin, yazmak yaşamak için bir yer haline gelir.

Birçok durumdan şikayetçi olsam da Türkiye, doğduğum, doyduğum, yaşayacağım, öleceğim yer. Zaten insanın vatanı, sevdiklerinin yanı.

Kendimi daha çok Almanya'da büyümüş bir Türk olarak görürdüm.

Bayrak inmez, ezan susmaz...

Bir sarmaşığın bile yarım metre ülkesi vardır.

Biz bu ülkeye (Türkiye) göç etmedik, toprağımızla birlikte geldik!

Hititler, Frigyalılar, Yunanlar, Farslar, Romalılar, Bizanslılar, Moğollar da fethetmişler Anadolu’yu. Ne olmuş sonunda? Anadolu onların değil, onlar Anadolu’nun malı olmuş. Bu memleket bizim olduğu için bizim, fethettiğimiz için değil… Fetheden de biziz artık fethedilen de. Eriten de biziz, eriyen de… Biz bu toprakları yoğurmuşuz, bu topraklar da bizi. Onun için en eskiden en yeniye ne varsa yurdumuzda öz malımızdır bizim.

Bayrağı olmayan hiçbir partiye katılmıyoruz ve Birliğin müziğine adım atmaya devam ediyorum.

Topraklar bizimdi biz onların olmadan önce.

Bizler bu ülkenin topraklarını kolay kazanmadık. Turgut Özakman’ın kitap serisini okuyan bunun farkına varacaktır. Ülkemi ve bayrağımı seviyorum. Son derece ciddi bir vatanseverim.

Vatan, kutsal bir ocaktır. Ocakları tüttürebildiğimiz nice zamanlarda, hürriyetin de, bayrağın da sahibi oluruz.

Milleti, vatanı, bayrağı, askeri sevmek... Bu sevmek, paylaştıkça büyüyen bir sevgidir.

Hem Malatyalıyız hem Elazığlıyız. Her iki tarafı da küstürmemek lazım. Her iki tarafı da çok seviyorum. Ben şehir milliyetçisi değilimdir. Ben aslında Türkiyeliyim. Ben ülkemi severim. Ülkemin bayrağının dalgalandığı her yer benim için memleketimdir. Oradan adam çıkmaz, buradan adam çıkmaz gibi lafları da da hiç sevmem, sinir olurum. Her yerden adam çıkar.