Hatalarımızı itiraf etmek masumiyetin bir sonraki şeklidir.

İtiraf, yüksek hızda çözülmedir.

Benim sermayem çift el artı çift göz... Karamsardan varan harbi doğru söz, acılarımsa köz.

Bir kere başlarsan söylemeye yalan, onu bırakmaz ve yalanlar söylemeye kolay alışırsın.

Başarı, yalan söylemek zorunda kalmadan yaşayabilmektir.

Bana kızmayacaksınız, öyle mi? Öyleyse şunu bilmenizi istiyorum ki sizi aptalca, çılgınca seviyorum. İşte sonunda bunu söylettiniz.

Görevini iyi yapmayanlar korunmamalı, kusurları gizlenmemelidir.

Benim ilkem şu : ite it, puşta puşt, pezevenge pezevenk, hırsıza hırsız derim. Demezsem iyi adama ne diyeceğim?

Bir insanın en onurlu, en namuslu zamanı; kendi kendisiyle baş başa kaldığı zamandır.

Adalet isteğimiz ilkesel değilse, istediğimiz adalet değil, imtiyazdır.

Bir ömür geçirdiğinde tamamının altına imzanı atmalısın.

Hesabını veremeyeceğiniz işlere kalkışmayın.

“Serbest piyasa“ lafı koskoca bir yalan. Doğru olan şu: “Devletin malı deniz yemeyen domuz.“ “Devlet piyasası“ var. Devlet beslemesi (kamu imtiyazı) olmadan, “serbest piyasada dürüstçe ticaret yaparak“ kimmiş zengin olan, beri gelsin.

Yükün dürüstlükse, gücün düşer belki, fakat başın hiç düşmez.

Doğru gidenin başı duvara çarpmaz.

Vatan istilacılarına isyan edenlerin kırık utangaç hali, benim için, ibadetle olanların sert ve dik tavırlarından iyidir.

Doğru gidenin başı duvara çarpmaz.

Bir naibe gönül bağlarken onda keramet aramayınız. Sadece şeriata saygı beslediğini ve Hak yolunda yürüdüğünü görmek yeterlidir.

En namuslu sözler, en namussuz insanların dilinde.

Anladım ki: İnsanlar; Susanı korkak. Görmezden geleni aptal. Affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar. Oysaki; biz istediğimiz kadar hayatımızdalar. Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar..!