Aşkla müzikle çoşkunlukla dansla sevdiği şeyleri yaparken insan kendinden arınıyor, böyle yolculuklardan her dönüşünde daha diri daha temiz bir ruha bedene sahip oluyor insan.

Aşk eğer sadece akıldaysa platonik denilebilir, sadece fizikselse alçakça, çirkin, güzellikten uzaktır. Örnek aşkı yaratan bu iki faktörün asil birliğidir.

Aklı maçaya gelen görüntülerde çalmıştınız kalbimi. Kırmıştım annemi dahi. Bir özür vahi, bir ömür fânî. Ödemem zor bu bedeli ve ebedî.

Sadece şarkılarda ve yüreği ötelerde atan insanların ruhlarında yaşıyor artık aşk. Üzerinde yaşayanların cehenneme çevirdiği bu dünyayı çoktan bırakıp gitti. Aşk dünyayı terk etti.

Bedenin yere çömelip, ruhun semaya yükseldiği yerdir, secde.

İlim üç şeydir: Zikreden dil, şükreden kalp, sabreden beden...

Aşıklar ölmez, ölen hayvan imiş.

Ruhum, bedenim olmadan da varlığını koruyacaksa hiç değilse kıyafetlerimin bol ve rahat olacaklarından eminim.

Modern insan, neredeyse on binlerce yıl önce sahneye çıktığı andan itibaren, kadınlardan doğan, büyüyen ve yaşlanan, sonunda hareket etmeyi ve nefes alıp vermeyi kesen ve en sonunda da cansız kemiğe dönüşen fiziksel bir bedenden fazlası olduğuna dair bulanık bir kavrayış taşımış görünmektedir.

Sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin.

Sende haklısın. Benim yerlere göklere sığdıramadığım aşkı küçücük bir kalbe nasıl sığdıracaktın ?

İlla yanyana olalım demiyorum ki sana, can cana olsakta yeter mesela.

Taşın toprağın ezdiği işçi elleri, erkeklerin ezdiği fahişe derileri, yalanların ezdiği düşkün ruh çeperleri kalın olur.

Aşk, birinin ruhunun diğerinin yüreğine doğru hızlı metastazı ve hasta bedenin içe doğru yavaş infilakıdır.

Doktora gittim geçende, kalbimde sen varmışsın.. Ve bu arada röntgende çok tatlı çıkmışsın.

Barış, diye bir şey vardır. Kalbinizde ve ruhunuzda.

Unutur mu kalp aslını, azınlığını aşkın?

Kalbin gerçek, derin barışı ve tüm ruhun huzuru sadece yalnızlıkta bulunur.

Şu, ruh denen şey feci bir engel.

Cesed-i insan; havaya, suya, gıdaya muhtaç olduğu gibi, ruh-ı insan da namaza muhtaçtır.