Bakın, “büyük” gazeteciler ahmaktır, diyorum, artık bakamıyorlar. Bir, Milliyet genel yayın yönetmeni öldürüldü, Milliyet satıldı. İki, Hürriyet genel yayın yönetmeni öldürüldü, Hürriyet satıldı. Üç, Milliyet satıldı, satın alan aldığına pişman edildi, hapse girdi, bu satış sırasındaki hükümet düştü. Satın alan Korkmaz Yiğit’i korkuttular ve yiğitlikten döndürdüler. Demek ki Hürriyet ve Milliyet sahiplikleri çok önemlidir. Bana göre bu işe Dünya Yahudi Partisi karışmaktadır. Müdahale etmektedir. Demek ki buraya bakıyoruz ve ben başka açıdan bakıyorum.

Sevgili Uğur Mumcu yaşasaydı, Ergenekon tertibinin barsaklarını ortaya dökenlerin başında gelirdi...

Emin Çölaşan araştırmacı gazeteci geçinir, ben de araştırmacı belediye başkanıyım.

Televizyon diktatörlüğü imkansız kıldı ama demokrasiyi de çekilmez hale getirdi.

Süt rezaleti nedeniyle hükümetin zor durumda kaldığını gören ana muhalefet partisi, derhal, en medyatik genel başkan yardımcısını istifa ettirerek, gündemi değiştirme kararı aldı sayın seyirciler...

Ne yapacaksın? Herkesi susturdun, beni de mi susturacaksın?

Bir Cenab-ı Allah'ın, bir de yüce Türk milletinin önünde eğilirim, başka da kimsenin önünde eğilmem.

Gerçekleri söyleyemiyorsan gazeteciliği bırakacaksın.

FOX News IŞİD'den daha tehlikeli.

Taraf’ın parasını Fethullah mı, Soros mu ödüyor, merak eden çok. Ben TKP’nin, Sol gazetesinin parasını kimin ödediğini merak ediyorum.

Basın, düşmandır.

Savaşın kötülüğüne inanmak için daha vahşi, daha acılı fotoğraflar mı görmeliyiz örneğin? Böyle mi ikna olacağız? Daha güzel bakan babasız Ezidî çocuklar, daha çok ağlayan anneler mı görmeliyiz? Böyle hikâyeler mi dinlemeliyiz? Böyle anlarda kötü bir gazeteci oluyor, mesela rahat fotoğraf çekemiyor, ne diyeceğimi bilemiyorum. Ama Sontag’ın şu yorumunu da hatırlıyorum şimdi yazarken parça parça. Acı fotoğrafları enflasyonundan yaratılan o zehirli merak duygusuna, moderniteye bu anlamda yönelmiş klişeleşmiş eleştirilere rağmen asıl dert tüm bunlara rağmen insanlığı yitirmemek, sığlığa teslim olmamak, anlamak ve anlatabilmek.

Blair'den sonra siyaset medyayı çok etkilemeye başladı. Siyasetçiler, birçok önemli problemi göz ardı edecek yayın yaptırabiliyorlar medyaya. Mesela, bir cinayet ya da bir skandal olsa, o arada bir manipülasyonla hükümet bir kanun tartışması başlatsa medyanın önemli bir kısmı onun peşine takılabilir.

Gazeteci olarak da bu ülkelerde araftasın. Yapman gereken haberi yapsan , hemen çalışma lisansın iptal edilir, ülkeden atılırsın. Yapman gereken onlarca haberi de yapmadıkça benim burada işim ne diye sorgulamaya başlıyorsun.

Nagehan köşesinden özür diledi mi? Para için yapmayacakları şey yoktur bu insanların. Hele kocasının para için yapmayacağı şey yoktur. Nagehan Akşam gazetesindeyken benimle röportaj yaptı, o zaman Hürriyet gazetesine göz kırpıyordu, Ergenekoncuydu, biliyorum sorularından belli, Hürriyete transfer olmak için atmadığı takla, yapmadığı yalakalık yoktu.

Muhafazakar kesimi parmağında oynatmak çok kolaydır, anasına küfreder, karısına küfreder bugün yanındadır ör/jöleli. Anasına, karısına küfreder, “Emine, Emine” diye dalga geçer bugün uçaktadır, Sevilay Yükselir. O yüzden muhafazakar kesim aptaldır. Muhafazakar kesimin içinden gelen, muhafazakar olduğunu söyleyen Mehmet Baransu söylüyor bunu, aptaldırlar.

Gazeteci Yazarlar Vakfı'nın iftarı var ve iftara sadece Mustafa Karaalioğlu’nu görmek için gidiyorum. İki laf edeceğim ve sonunda da tüküreceğim yüzüne.

Hafta sonu ayıptır söylemesi Bursa'ya gittik. Uludağ'a çıktık. Ondan sonra şeye gittik hızlı feribot İDO. İDO da iktidarın İDO'su ya bir tek iktidar yanlısı Kanal 24 yayınlanıyor, bir tek. Onu da punduna getirmişler kardeşim yani böyle bir şey yok. Kanal 24 yayınlanıyor bir tek. TRT olsa ona da razıyız. Onu da kılıfına uydurmuşlar. TRT dersin ki herkesin seyredebileceği hani ne Kanal D ne bilmem ne hani major kanallar da değil çok seyredilen kanallar insan der ki yani çok seyredilen kanalları. Yok kardeşim anca iktidarın partisinin hangi şeyiyse, kanalıysa o.

Ben her şeyden önce gazeteciyim. Bir gazetecinin bir markanın reklamını yapmasını etik bulmuyorum.

İsterdim. Denerdim daha doğrusu ama gazeteler benim yazdığım yazıları yayınlayamaz. Güçleri yetmez. Gazeteciler şu an özgür değil.