Birinci Cihan Harbi'nde Almanlarla beraber çalıştık. Anlaştığımız zamanlar oldu, çatıştığımız zamanlar oldu. Çok defa da Almanlar bizden şikayetçi olmuşlardır. Almanlarla münasebetlerimizin hususiyetini belirtmek için şunu işaret etmek isterim ki, Türk-Alman ittifakı içinde beraber çalıştığımız Almanların, Alman İmparatorluğu menfaatine bir takım hesapları vardı. Bilhassa Suriye'de ve Arabistan'da hususi bir politika güdüyorlardı. Bize, yüzümüze karşı açıkça söylediklerine göre, Ermenilere yapılan muameleden son derece kırılmışlardı. Almanların Araplara karşı politikası büsbütün başkaydı. Onlara hususi bir muamele yapıyorlardı ve aslında harbi kazansalardı, yani Almanların istedikleri ölçüde kesin bir zafer kazansaydılar, onlardan kurtuluş kolay olmayacaktı. Açıkça görünüyordu ki, Türkiye'ye gitmek üzere gelmemişler.

Türkiye söz konusu olduğunda tüm güçlerin planları her zaman tamamen bencilce olmuştur. Yıllardır Rusya, Karadeniz boyunca ve Kafkasya'nın güneyinde kalan Türkiye'nin geri kalanı hakkında hiçbir şey söylememek için İstanbul'a göz dikti ve İngiltere, Rusya'nın bu emelleri gerçekleştirmesini engelleyecek kadar bizi yeterince güçlü tutmaya çabaladı. Sonunda Kayzer, Baltık'tan Basra Körfezi'ne kadar Alman kontrolündeki devletler zinciri planıyla geldi. Rusya bizi haritadan silecek, İngiltere bizi zayıf tutacak ve Almanya bizi güçlü kılacaktı. Onların yüzlerindeki tüm bencil motifler şüphesiz, ama - biz Türkler için, özellikle biz Jön Türkler için hangi alternatifin en az tiksindirici olduğunu merak ediyor musunuz? seleflerimizi çaresiz tutan İngiliz ve Rus diplomasisi ve entrikasının ağına düşmekten kaçınmak için elimizden geleni yapan kim? Almanya'nın Bağdat demiryolu imtiyazını neden aldığına, Hicaz hattının neden Almanlar tarafından yapıldığına ve Almanların askeri teşkilatımızı neden yeniden kurduğuna dair sorunuza cevap vermek için daha fazla şey söylememe gerek yok sanırım.

Akıllılar dövüşmeden kazanırlar, cahiller kazanmak için dövüşürler.

Barışın hiçbir maliyeti yoktur. Buna ek olarak tüm masrafıyla herhangi bir zaferden son derece daha avantajlıdır.

Onlara vurun, kötülüğü vurun ki kötülük mağlup olsun.

Allah yolunda savaşanlar galip gelecektir!

Allah yolunda savaşanlar galip gelecektir!

Var olmak baştan sona bir savaştır. Hayat ise devam eden bir zafer.

Tanrım bir daha böyle bir zafer verme!

Hangi savaş meydanı, hangi yenilgi, hangi zafer? Hangi kent, hangi ülke, hangi çağ? Bu kaçıncı ölümün senin?

Sınıra dayamış galip bir ordu güzel sözlerle durdurulamaz.

Bu dünyada en büyük savaş insanın kendisiyle olan savaşıdır, bencilliğini yenen insan en büyük zaferi kazanmış demektir.

En korkulacak an zafer anıdır.

En büyük tehlike zaferin eşiğinde durur.

Zafer; savaşta kovalayan, aşkta ise kaçan erkeğindir.

Bir komutan ne galiplere ne de mağluplara dinlenecek kadar vakit bırakmalıdır.

Düşmandan yüz çevirmek korkaklıktır. Benim ikbalim yücedir. Talihsizlik ise düşmanın nasibidir.

Çevirme yüz muhâlifden Muhammed
Adûyı arsadan sür vüs’at iste.

Dengesiz bir milletin dostu olmaz. Alman halkı beni ciddi anlamda endişelendiriyor. Onlar adına söyleyebileceğim tek şey çok fazla şey yaşamış olmalarıdır. 1914-18 savaşından (I. Dünya Savaşı) bu yana huzur ve istikrar bulamadılar.

Ölmüş biri için savaşı kimin kazandığının hiç önemi yoktur.