Blair'den sonra siyaset medyayı çok etkilemeye başladı. Siyasetçiler, birçok önemli problemi göz ardı edecek yayın yaptırabiliyorlar medyaya. Mesela, bir cinayet ya da bir skandal olsa, o arada bir manipülasyonla hükümet bir kanun tartışması başlatsa medyanın önemli bir kısmı onun peşine takılabilir.

1 mart tezkeresi sadece Türkiye'den, o zaman bir devlet olan Irak'la sınırından Amerikan askerlerini geçirmek üzerineydi. Ancak bu medya ve o zamanki hükümet bütünüyle sanki Türk askerleri de Kuzey Irak'a girecekmiş izlenimini verdi. Reddinde bu nokta önemlidir.

Ahmaklar gibi televizyon seyrediyoruz. Birçok ahmak bize yalanları, alçaklıkları yutturmaya çalışıyor.

Demokrasinin iki çeşidi vardır. Biri, zor ve gerçek olanı. Öbürü kolayı, oyun olanı. Topraksızı topraklandırmadan, İşçiyi sağlama almadan. Halkı esaslı eğitmeden, Olmaz.

Hükümeti kontrol eden halktır, hükümet halkı kontrol edemez.

Düşüncelerinizi biriktirin, karmaşaya kaptırmayın, çünkü medya kirli sahtekarlıklarla doludur.

Seçtiğiniz hükümet, hak ettiğiniz hükümettir.

Yarı gerçek, tüm yalanların en kötüsüdür, çünkü kısmi olarak savunulabilir.

Gerçekleri söyleyemiyorsan gazeteciliği bırakacaksın.

Halk gerçeği fark edemez, yapabildiği tek şey yöneticilerin kendilerine söylediklerini tekrarlamaktır.

Terörizm ne zaman terörizm olmaktan çıkar? Cevap şu: terörizm; hükümetler, kurumlar ya da dinler tarafından onaylandığında ya da medya öyle olmasına karar verdiği zaman terörizm olmaktan çıkar.

”Bak” dedi Genel Yayın Yönetmeni, “Hükümet isterse en sağlam kuruluşları, en sağlam bankaları bile bir günde batırır.” Tam da böyle oldu.

Üniversitede ders veriyorsunuz ve Radikal gazetesi okumuyorsunuz öyle mi?

Halkımız artık uyanmıştır, oynanan oyunların ayırdına varmıştır. Kumpaslara, manipülasyonlara, takiyelere inanmayacak kadar bilinçli ve kararlıdır. Bundan sonra da kimlerle diyalog kurduklarına, kendilerini kimlerin etki altına almaya çalıştığına dikkat etmelerini, paralelcilerin oyunlarına gelmemelerini istirham ediyorum.

İnsanları edilgen ve itaatkâr kılmanın en zekice yolu kabul edilebilir düşüncenin alanını olabildiğince sınırlamak, ama o alan içinde 'canlı' tartışmaların yapılmasını sağlamak, hatta insanları o alan içinde kalmak koşuluyla daha 'muhalif' ve 'eleştirel' olmaya cesaretlendirmektir. Bu tutum, insanlara düşünce özgürlüğünün varolduğu hissini verirken tartışmalara sistemin koyduğu sınırları dayatır.

Entelektüellerin binlerce yıldır süregelen görevi insanları pasif itaatkar cahil ve güdümlü hale getirmektir.

Bir eleştirmen bir kitabı veya bir oyunu oluşturamaz veya onu yok edemez. Halkın kendisi son karar vericidir. Hesaba kattıkları kendi görüşleridir. Her şeyin sonunda ise son test gerçeğin kendisidir.

Halkın zihnini kurutuyorlar ve hiçbir şey anlamaz hale getiriyorlar.

Türkiye’de halkın düşüncesi hakkında bir iddiam var. Halk bir dağ gibidir. Ondan duyduklarınız bir sesin yansımasıdır. Türkiye’de bu sesler çoğunlukla medyanın etkisindedir ve bu kurumun bir kısmı ülkemiz politikasında söz sahibi olmak isteyen dış güçlerin yönlendirmesinin tesirindedir.

Ancak halk hükümetten daha güçlüdür ve aşırı durumlarda direnecektir, hükümetlerimiz örgütlü yağma ve baskı sistemlerinden başka bir şey olmayacak veya çok az olacaktır.