Bir memlekette sehpalar kurulursa nasıl işleyeceğini kimse bilemez!

Onlar beni öldürecekler. Siz veya bir başkasının ne çeşit bir kanıtla beraber geleceğinizin bir önemi yok. Beni işlemediğim bir ölümden sorumlu tutarak öldürecekler.

Ben Kürt değilim ama Kürt halkımızın neler çektiğini çok iyi biliyorum. Rahat rahat 'Ne mutlu Türküm diyene' diyebilmek için Kürt halkının sorunlarını çözmek zorundayız.

Hiçbir partiden değilim. Sizden yanayım ben. Çalışan namuslu fakir fukaradan yanayım, işçilerden yanayım.

Kuvvetli bir hükümdarın adil bir veziri, efendisinin bütün adaletsizliklerini tamir edebilir. Fakat bizzat vezir de zalim olursa devlet binası yerle bir olur.

Emperyalist eğilim, yalnız otoriterliği değil, saldırganlığı da beraberinde taşıyor...

Gün gelecek IŞİD'e “bir grup öfkeli genç” diyen IŞİD'e tırlarla silah gönderen Bu hainleri hastanelerimizde tedavi ettirenler YARGILANACAK!

Doğaya dayanmayan her siyasi baskı yanlıştır.

Menfaat üzerine dönen siyaset canavardır.

Eğer yasadışı bir faaliyeti varsa neden gerekli işlem yapılmıyor da, bu bahaneyle vatandaşlar rahatsız ediliyor. Çaldı, çırptı diyemedikleri insanlara Fethullahçı diyorlar, bu bölücülüktür.

Hiçbir devlet gücü hak veremez.

Bir de kardeşim bindik, beş buçukta kalkacak. İDO seçim otobüsünü bekledi, 20 dakika geç kalktı. AK Parti seçim otobüsünü bekledi 20 dakika. Geç kalktı. Hani çoğulcu demokrasiydi bunlar? Hani insan haklarıydı bunlar, kendilerine gelince yontuyorlar. Şimdi MHP'nin otobüsünü bekler miydi o İDO? Bekler miydi, size soruyorum.

Bir hükümet nüfuzunu kötüye kullanmadığı ve adaleti çıkarlarına hiçbir vakit feda etmediği zaman takdire değerdir.

Hırsıza sahip çıkmak daha büyük hırsızlıktır.

Hiçbir baskı, yasal otoritenin sapkınlığının ve aşırılığının neden olduğu kadar ağır ve kalıcı değildir.

Ordu, polis ve adaleti içeren devlet çarkı bir sınıfın bir başka sınıfı ezmek için kullandığı araçtır.

Bütün zulüm saltanatları, bütün yalan ve talan siyasetleri 'Boyun eğmeyin!' buyruğunun göz ardı edilmesi yüzünden başarılı olmuştur.

Adaletsiz cezalar dağıtan bir yönetimde, adaleti savunan birinin de yeri hapishanedir.

Haklıların mahkum edildiği bir ülkede, bütün doğruların evi cezaevidir...

Sosyalizmin çöküşünden sonra kapitalizm rakipsiz kaldı. Bu olağandışı durum onun açgözlülüğünü ve her şeyden önce intihara meyilli gücünü açığa çıkardı. Artık her şeyin ve herkesin adil bir oyun olduğuna inanılıyor.