Annemle doktora giderken yolda Osman Yağmurdereli bizi görmüş, beni çok sevmiş. Anneme kartını vermiş, setimize gel demiş. Annem de beni sete götürmüş. Sonra Elveda Derken dizisine başladım.

Babam 95 yaşında ve yaşayan en eski Beşiktaşlı’dır.

Ben kendimi görebilmek istediğimde bana ayna görevi yapan babama giderim. Hani aynanın karşısına geçtiğinizde kendinize çekidüzen verirsiniz ya... Psikolojik, ruhsal, gönül ve görüş tedavimi babam yapar benim.

Babamın babası Koçzade Hacı Mehmet Efendi Vilayet Meclisi Umumi azalığı yapmış, Ankara'da iyi tanınmış, zaman zaman taahhüt işlerine girmiş, buğday ticaretiyle uğraşmış, hareketli bir insandı. Babam Koçzade Hacı Mustafa Efendi'yse medreseye devam etmiş, hoca olmuş, fakat hiçbir iş yapmamıştı. Babasından kalan binalardan gelen paralarla ailesini geçindirirdi. Hayatı sadeydi; erken yatıp erken kalkar, zamanının büyük bir kısmını evde geçirirdi. Boş kaldığı zamanlarda dini kitaplar okurdu.

Büyük kızkardeşim beni en başından bu yana cesaretlendirdi ve sahip olduğum ilk gitarlardan birisini benim için satın aldı. Ben 8 yaşındayken yazdığım bütün berbat şarkıların hepsini dinledi ve bunu yapmayı sürdürmem için beni cesaretlendirdi.

Ben alkışı çok seviyorum. Bu hastalıktan dolayı oyunculuğa yöneldim. Bir şey yapalım da takdir edilsin derken oyuncu oluyorsun. Dolayısıyla haftada iki kez bu kadar alkışlanacağın bir iş var mıdır bilemiyorum. Oysa çocukken uçak mühendisi olmak istiyordum. Enteresan uçaklar yaratmak istiyordum. Bir gün bir şey oynadım, alkışladılar ve hayatım kaydı. Biliyorum ki, insanlar oyundan gülümseyerek çıktıktan sonra eve gidene kadar beni konuşacaklar, bu inanın bana yetiyor.

Benim yaşlı adam beni hiç sevmedi. Seyahatlerim için bana para verirdi.

Üzülme baba, dedi. Pek darda kalırsan bana gelirsin; sana kendi evladım gibi bakarım.

Annem beni dünyadan korudu ve babam beni bununla tehdit etti.

İnsanlar beni önce Pelin Öztekin, ardından Rasim Öztekin'in kızı olarak tanıdı.

Babamı yıllarca sahnede gördüğüm için oyunculuğa aşık oldum.

Ben babamdan korkardım, korkuyla severdim, o da babasından korkardı, belki de o neslin saygı kavramı korkmanın yolundan geçiyordu.

Canını dişine takmış bir oyuncu olarak, sizi tanımladıkları kısımlara bakmazsınız; sadece işinize bakarsınız.

Babalarımızı affedersek, ne kalır geriye?

Farklı kocam ve ailem oldu. Hepsine düşkünüm ve hepsini ziyaret ediyorum. Ama içimde derin, şov dünyasına ait olduğum hissi var.

Bir kere baba olmak kazasına uğradınız mı her konuda sizinle zıtlaşan, açıktan açığa düşmanlık ilanından çekinmeyen eğer zenginseniz mirasınızı yemek için ölümünüzü bekleyen düşmanlarınızı nefsinizin zararına yaşatmakla görevlisinizdir.

Babaya karşı saygı ya menfaat ya korku duygusundan geliyor.

Babam ilim adamı olmamı çok istiyordu ama ben film adamı oldum.

İyi bir ad ve iyi bir öğüt, babanızın size verebileceği tek şeydir.

İnsan, babasına borçlu olduğu saygıyı ancak baba olduğu zaman duyar.