Türkiye ’de şöyle bir sorun var; bir kere eğlence müziği ile bizim yaptığımız gibi daha kültüre dayalı müziği ayıramıyor insanlar.

İnsanların hem dans edip hem de eğlenebildiği şarkıları seviyorum.

İnsanların bir Queen gösterisinden tamamıyla eğlenip gitmesine çok seviniyorum. Bence Queen şarkıları saf kaçışlar, güzel bir filmi görmek gibi.

Bebekliğimde hep radyodan şarkı söyler ve odanın her tarafında sürekli dans ederdim.

Zülfü Livaneli, çağın en büyük cambazıdır. 15 yıl bekledim biriniz belki söylersiniz diye... En sonunda 'Teneke seslidir,' dedim. Herkes, 'Hocam sağol,' demeye başladı.

Halay bilmeyen köylü de, dans bilmeyen şehirli de hayatın tadını çıkaramıyordur.

Vurgu tonunu koruyan adam bu işin pîri. Sizin şarkılarınınz harbi çocuk şiiri.

Benim müziğim o kadar ağlıyor ki, sözlerimde gülemiyorum.

Orhan Gencebay müziği apayrıdır. Hem duygusu, sözü ve müziği bütündür. Orhan Gencebay bir kişilik göstergesidir. Doğruluk, edep, ahlak, tevazu... Üstadı seviyorum. Orhan Gencebay’ın tasavvufa ve maneviyata bakışını da sağlam ve güzel görüyorum.

Rap 13'te başlar, 25'te noktalanır.

Çello çalmayı en çok arzu ederim. İnsan sesine o kadar yakındır ki!

Evrensel müzik yapıyorum. Herkes rap diyor ama rap değil. Ritmik müzik, rap yapmıyorum sesimi kullanabiliyorum. Ritmik şiir rap'te düz okunuyor. Şarkı biraz akıcı olduğu için rap diyorlar. Ben her tarz söyleyebiliyorum. Elimden geldiği kadarıyla bütün tarzları söylemeye çalışıyorum.

Müzisyenlerin rekabeti, müzisyen olmayan sanatçıların rekabetinden çok daha asil ve yapıcı. Müzisyen olmayan bir sürü şarkıcının yaptığından daha iyi işler yapıyoruz.

Melodi, söz ve iyi bir düzenleme her zaman kazanır. Böyle bir eğilim varsa iyi müzikler de çıkacaktır, o kadar ruh yoksa da bunun sebebi o müziğin fantastik dünyası ve orada yaşamaya daha çok vakit harcamayı gerektiren bir dünyadır. Müzisyen devamlı onun içinde olmalıdır, oradan çıkarır yaptığı şeyleri.

Genellikle bestecinin bestesi, şarkıcının sözle sarf ettiği melodiden ibaret oluyor. Geri kalan bütün müzik ‘aranjman’ dediğimiz şey oluyor ve onların hepsi bir bütün olarak tınlıyor. O yüzden matematik değil ben daha çok duygulara önem veririm.

Kayahan da yumuşak, omurgasız değil; köşeli, kararlı ve sert şeyleri daha çok sever. Daha net şeyleri sever. Sonra baktım ki benim çocukluğumdan beri dinlediğim müziklerin de çok büyük bölümü o tarz müzikler.

Bir şeye çok dikkat kesilip biraz korku veya stres duyduğumda kafamda hemen müzik çalmaya başlar. Sanki beni rahatlatacakmış gibi...

Ne çaldığınız değil nasıl çaldığınız önemlidir. Bahsettiğimiz arabeskmiş, popmuş, türküymüş falan bunların özünde anlattığı şeyler aynı insanların aynı duyguları. Sadece onları çalma ve icra etme biçimleri farklı.

İşte ölümlü dünya, ben de yaşadığım sürece bu müzik piyasasının anasını ağlatmaz mıyım?

Bu kadar kısa bir süre için aşırı iyi bir yere geldim. Devlerle aynı listelerdeyim, aynı sahnelerdeyim. Ama hayallerim açısından daha yeni başlıyor her şey. Efsane olmadan ölmeyeceğim.