Dünyadaki bütün umut, hiç hesaba katılmayan insanlardadır.

Bütün büyük dönüşümler, hayata vicdan gözüyle bakan vicdanlı insanların gücüyle gerçekleşir.

Sevginin gücü, güce olan sevgiyi yendiğinde, dünya barışı tanıyacak.

Müziğin her şeyin üstesinden geleceğinin inancındayız.

Benim en çok inandığım şey, insanın bir şeyleri kendisinin değiştirebileceği, kendi gücü… Hep çok kocaman şeylerin bir anda oluvermesini bekliyoruz. Küçük küçük parçaların bir bütünü oluşturduğunu sürekli unutuyoruz. O küçük parçaları; içindeki iyilik duygusunu, sevgiyi, tutkuyu kaybetmeden yaşayan ve yaşatan her insan daha büyük bir şeylerin oluşumunu etkiliyor, geliştiriyor.

Uçaklar ve radyo bizi yakınlaştırıyor. Bu icatlar insanlığın erdemlerini etkileyecek ve insanlar arasındaki kardeşliği ve birliği geçekleştirebilecek. Şu anda bile sesim milyonlarca insana, milyonlarca umutsuz erkek, kadın ve çocuğa erişiyor. Sistemin kurbanlarına ve işkence çeken kişilere ve hapisteki masum insanlara. Beni duyanlara şunu söyleyeceğim, umutsuzluğa kapılmayın. Umutsuzluk şu an üzerimizde ama bunu da atlatacağız. İnsanlığın ilerlemesinden korkanlar ezilip gidecekler. İnsanlığın nefreti geçecek, diktatörler ölecek ve onların insanlardan aldığı güç insanlara geri dönecektir. Son insan ölene kadar özgürlük asla yok olmayacaktır.

Üzgünüm ama ben bir imparator olmak istemiyorum. Bu benim işim değil. Kimseyi yönetmek ya da fethetmek de istemiyorum. Herkese yardım etmek istiyorum. Yahudi, Yahudi olmayan, siyahi, beyaz. Hepimiz başkalarına yardım etmeliyiz. İnsanlık böyle başlar. Biz birbirimizin mutluluğu için yaşamayı isteriz, kötülüğü için değil. Biz birbirimizin mutluluğu için yaşamayı isteriz, üzüntüsü için değil. Bu dünyada, herkes için yer vardır, yeryüzü zengindir ve bunu herkes paylaşabilir. Yaşam tarzımız özgürlük ve güzellik olmalıdır. Ama biz yolumuzu kaybettik. Açgözlülük insan ruhunu zehirledi, dünyayı nefretle kuşattı, bazıları bizi üzüntü içinde bıraktı. Hızlı geliştik ama bu sırada kendimize de zarar verdik. İstediklerimizi elde etmek için makineleri kullandık. Bilgimizi olumsuz, zekamızı sert ve kaba kullandık. Çok fazla düşündük ama çok az hissettik. Makinelerden çok, insanlığa ihtiyacımız var. Zekadan çok şefkat ve kibarlığa ihtiyacımız var. Bunlar olmadan yaşam şiddet dolu olur ve her şeyi kaybederiz.

Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey!

Eğer işler değişmezse, değişebilecek hiçbir şey kalmayacak. Ya güç halka geçecek ya da her şey yok olacak.

Materyalist bir dünyada yaşıyoruz ve materyalizm nerede olursa olsun insanlığa çok güçlü bir şekilde hitap ediyor.

Kimyagerler isterlerse insanlığın kaderini değiştirebilirler.

İnsan varlığı iki temel üzerine kuruludur: Merhamet ve bilgi. Bilgi olmadan şefkat etkisizdir; Merhametsiz bilgi insanlık dışıdır.

Biz zamanın çocuklarıyız ve zaman ümittir.

İnsan zeka karşısında eğilir ama şefkat karşısında diz çöker.

Hiç bir ordu, vakti gelmiş bir fikir kadar güçlü değildir.

Zamanı gelmiş bir fikrin karşısına dikilme gücüne hiçbir ordu sahip değildir.

Bu düzen değişecektir. Bunu bilenler bilmeyenlere söylesin.

Büyük bilim adamlarının söylediği ve tüm çocukların bildiği gibi, her şeyden önce algı, şefkat ve umut elde etmemiz hayal gücümüz sayesinde olur.

Bir kadının kahkahası yobaz beyinlerin karanlığını delip geçecek. Mutlu anneler cennetin tohumları olabilecek evlatları yetiştirecek.

Sonunda dünyayı mutlaka değiştireceğiz.