Dalda muhabbette kumrular, bana ayrılığı sordular. Dedim afet, yangın, dedim kar. Dedim adet aşkı vururlar.

Ey gaziler yol göründü yine garip serime
Dağlar taşlar dayanamaz benim ah-u zârıma.
Dün gece yâr hanesinde yastıcağım taş idi
Altım toprak; üstüm yaprak yine gönlüm hoş idi
Ben billahi kail olmam genç yaşımda ölüme.
Kal selamet nazlı yarim bir yana sen bir de ben.

Ayrılık sevdanın türbesidir.

Gezip durdum perişanlar gibi, Kah sahillerde kah cadde boylarında. Hayal kurup sen diye, Ağaçlara dağlara taşlara sarıldım, Elleri güldürecektim halime. İhanetin aklıma geldi, Vazgeçtim! Açıp ellerimi yalvardım Allah'a! Bir defacık tutmak için ellerini. Koklamak için saçlarını, Adaklar adayacaktım Evliyalara! Umursuzluğun aklıma geldi, Vazgeçtim! Kahırdan başka ne vardı sanki verdiğin? Acıları zevk alır hale getirmiştin. Yine de görmek için seni Şeytan'a uyup; Bir daha bozacaktım yeminimi. Vedalaşmadan gidişin aklıma geldi, Vazgeçtim! Paylaştığımızı sandığım Güzel günler hatırına. Şuçlu benmişim gibi, Af dileyecektim gözlerine bakıp, Her türlü cezana razı olacaktım. Boynumu büküp, Bir daha gelecektim kapına. Başkasını sevdiğin aklıma geldi, Vazgeçtim!

Yanar ateşler dağlarda nartanem Ve senin sevgin gönlümde... … Dışarıda sonbahar Gönlümde sonbahar Üşüyor kuşlar göçüyor kuşlar Yanar ateşler dağlarda nartanem Ve senin sevgin gönlümde Bir geçen yazın sonrası sonbahar sancısı Nartanem …

Anladım Yar'la bir olmayınca, Yer'le bir oluyormuş insan.

Oturup konuşsaydık geçerdi belki her şey... Başını alıp gitmek sevdaya dahil değil.

Önde zeytin ağaçları, arkasında yar Sene 1946 Mevsim sonbahar Önde zeytin ağaçları neyleyim Dalları neyleyim Yar yoluna dökülmedik yolları neyleyim Yar, yar! Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılar. Değirmen misali döner başım Sevda değil bu bir hışım Gel gör beni darmadağın Tel tel çözülüp kalmışım Yar, yar Canımın çekirdeğinde diken Gözümün bebeğinde sitem var.

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da ölürbir nehir gibi susarım yüzünün deltasında.

Sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu sustuğun yerde bir şeyler kırılıyor.

Gidersen kim sular fesleğenleri, Kuşlar nereye sığınır akşam olunca.

Gidersen kar yağar avuçlarıma, üşürsün.

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da ölür.

Aşkı, şiiri ve kavgayı bilmeyen insandan hayır gelmez!

Sadece şarkılarda ve yüreği ötelerde atan insanların ruhlarında yaşıyor artık aşk. Üzerinde yaşayanların cehenneme çevirdiği bu dünyayı çoktan bırakıp gitti. Aşk dünyayı terk etti.

Bazı şeyleri sana yazdığımı düşünüyorsan, yanılıyorsun. Hepsini sana yazıyorum…

Okuman şimden giru Ferhad ü Mecnun kıssasın, Işık yolunda zere meyleylemez merdaneler.

Şiirden önce aşk vardı, şiirden sonra ölüm var.

Şarkılar durmadan ayrılık ve ölümü söylüyor.

Öyle uzak ki yerim,
Uzakları aşıyor,
Bütün özlediklerim,
Benden ayrı yaşıyor.