Bilhassa tahammül edemediğim bir şey, kadının erkek karşısında her zaman pasif kalmaya mecbur oluşu... Neden? Niçin daima biz kaçacağız ve siz kovalayacaksınız? Niçin daima biz teslim olacağız ve siz teslim alacaksınız? Niçin sizin yalvarışlarınızda bile bir tahakküm, bizim reddedişlerimizde bile bir aciz bulunacak? Çocukluğumdan beri buna daima isyan ettim, bunu asla kabul edemedim. Niçin böyleyim, niçin diğer kadınların farkına bile varmadıkları bir nokta bana bu kadar ehemmiyetli görünüyor?

Kadınlarla erkekler eşittir tabi, ama kadınlar daha eşittir.

Kadının hürriyeti demek, hiçbir hususta erkeğine muhtaç olmaması, ondan bir şey beklememesi, ona tabi bulunmaması idi. Selma Hanım, her şeyden evvel, bu tufeyli vaziyetinden, bu lüks eşya halinden kurtulmak istiyordu.

Erkekler evlilik için dişilik ve eziklik istiyor

Kadın erkekle bir kez eşit hale getirildi mi, artık ondan üstün olur.

Dolayısıyla kadınla ilgili ayrı bir dünya olmamalı. Ayrı bir sorun, ayrı bir gelecek ayrı bir geçmişi yok kadının. Bu anlamda hiçbir zaman feminizmi anlamadım.

İnsan kadın olarak dünyaya gelmez, zamanla kadın olur.

Erkekler sadece kendileri için yaşar; oysa kadınlar bütün bir hayattan sorumludur.

Erkeğin yaşantısı akılsaldır, ama bir takım boşlukları vardır; kadınınkiyse, kendi sınırları içinde, karanlık ama doludur, tamdır. Bu doluluk ona belli bir ağırlık verir; ilişkilerinde, kadın erkeği hafif bulur: diktatörlerin, generallerin, yargıçların, memurların, yasaların, soyut ilkelerin hafifliği vardır erkekte.

Kadın doğulmaz, kadın olunur!

Bir kadın, bir erkekle eşit konuma gelebilmek için erkeklerden daha çok çalışmak, daha büyük bedeller ödemek zorunda kalmıştır.

“Kadınlar şöyledir, erkekler böyledir” gibi genellemelerden korkuyorum. Bu genellemeler hem kadınları hem erkekleri kısıtlayan söylemler üretebiliyor.

Kadınlar vasat erkek istiyor ve erkekler olabildiğince vasat olmak için çalışıyorlar.

Kadınlar özgürleştikçe, erkekler de daha özgür olacaklardır. Çünkü birisini köleleştirdiğinizde, siz de köleleşmiş olursunuz.

İnsan kadınları ister idealize etsin ister şeytanileştirsin her durumda erkeğe bağlı değerlendirip basitleştiriyordu.

İşlenmiş olan hataların en ahmakçası kadına yalnızca erkeğe hizmet etmek için yaratılmış bir varlık gözüyle bakmaktır.

Ortadoğuda kızlar kadın doğar. Ecellerinden önce ölürler. İlk yemeği anasının memesinden gelen ve yediği çanağa tükürmekte sakınca görmeyen erkek. O kadar çok kadın gömer ki, toprak bile artık dişidir. Bu yüzden toprak ana diye bilinir. Diri diri gömüle gömüle toprağı bile kadın yapmışlardır. Bu yüzden verimsiz ve çoraktır; buna da kadının intikamı denir.

Cinsel aşk, sevilen kimsenin de sevmesini gerektirir; bu bakımdan, cinsel aşkta kadın erkeğe eşittir.

Bu ülkede özellikle kadınlar hep kaderlerine razı oldu. Savaşmak diye bir olay akıllarının ucundan geçmiyor.

Ben kadınım, kadın. Erkeklerin bana sahip olmak için kilit altında tutacağı bir ev hayvanı değilim ben.