İhtiyacımız olan şey kahramanlar değil, kahramanlara ihtiyaç duymayan bir toplum olmalı.

Felsefeyi okuyun, anlayın. Felsefe okumayan toplumlar sorgulamaz, kandırılır, sefil olur, aç kalır.

Şu istikrarlı toplum safsatası da nedir? Dalga geçiyorsunuz herhalde. Doğa istikrarlı değil. Yaşam istikrarlı değil. İstikrar doğal değil.

Vatan hainlerini kahraman, kahramanları da vatan haini diye tanımladıkları zaman karanlık günler başlamış demektir.

Ölüm Üçgeni: Efendim, şerefsiz ve ahlaki sınırsız bir dünyada yaşıyoruz. Nasıl mutlu olabilirim?

İnsan çok mutsuz olduğunda, kişisel yaşamında sonsuz mutsuzluklara boğulduğunda toplum sorunlarını unutabilir ve toplum sorunlarını kişisel yaşamındakilerden ayrı tutar. Bu bir tür gel geç bilinçsizliktir. Ama bireyci dünya görüşünden yana olanlar, daha baştan toplumsal sorunlarla ilgilerini kesmişlerdir.

İhtiyaç, alt sınıfların sürekli belası, üst sınıfların can sıkıntısıdır.

Çoğu hakikat sadece kimsenin sorunu ele alacak ve üstüne gidecek cesareti bulamamasından dolayı ortaya çıkmıyor.

Bir filozof yetmiş eser yazar, yalandır; Bir kahraman istibdadı ezer, yalandır.

Bir kişinin aldanması, akılsızlık olarak tanımlanır. Birçok kişinin aldanması ise DİN olarak tanımlanır..

Bu toprakların, her ülkeden çok, kendi aydınlarına gereksinimi vardı.

Kendi köşesinde çalışan, belki de kendi halinden, hayatından memnun olan insanlarda olmayacak birtakım arzular ve isyanlar uyandırmak doğru mu?

Bizim yetişme tarzımızda, eğitim sistemimizde yasakçı bir anlayışı var. Tartışma, sorgulama, araştırma ve eleştiri yok. Ezilmiş, bozulmuş, yasaklanmış, kalıplara sokulmuş, siyah beyaz dediğimiz mutlak doğrularla yatıp kalkan bir kültür, eğitim sistemimiz var. Biz halk olarak mutlak doğrulara teslim olmuşuz. Halbuki ne sosyal alanda, ne teknik alanda mutlak doğru yoktur.

"Katlanacaksın" dayatması bize bilme hakkı verir.

Kuzey İrlanda halkına ateist olduğumu söylediğimde, seyircilerden biri ayağa kalktı ve 'Evet, ama inanmadığınız Katoliklerin Tanrısı mı yoksa Protestanların Tanrısı mı?'

Hayat artık derin değişiklikler istiyor.

Herkes tarafından doğru kabul edilen şeyler büyük olasılıkla yanlıştır.

Neden mutsuzsun? dedi. Mutsuz değil, beceriksizim dedim. Sizin gibi, mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum. Hepsi bu.

Ama mutsuzluk gerçek bir intihar nedeni olsaydı Türkiye' deki kadınların yarısı intihar ederdi...

Neden böyle sessiz olduk? Neden herkes hep böyle kendi dünyasına çekiliyor?