Biz bir ananın çocuklarıyız. Biz Anadolu'nun çocuklarıyız. Biz elin parkmaklarıyız. Biz bir çınarın dallarıyız. Kim ne yaparsa yapsın, kim ne derse dersin biz ayrılmayacağız. İnadına sevgi, inadına çalışma, inadına kardeşlik diyoruz. Çünkü biz 21'inci yüzyılda bilsinler ki dünyaya yürüyoruz. Yayan değil uzaydan gidiyoruz ve en modern şekilde gidiyoruz. Yolumuz dünya yarış yoludur. O yarışta bizleri yarıda bırakmak istiyorlar bu oyuna gelmeyeceğiz.

Türklerle Kürtler bin senelik müşterek din, müşterek tarih, müşterek bir coğrafya neticesi hem maddi, hem manevi bir surette birleşmişlerdir. Bugün ise müşterek düşmanlar, müşterek tehlikeler karşısında bulunuyorlar. Bu tehlikelerden ancak müşterek bir azim ile kurtulabilirler. O halde büyük bir kanaatle diyebiliriz ki bu iki milletin birbirini sevmesi her iki taraf için hem dinî hem siyasi bir fariziyedir. Kürtleri sevmeyen bir Türk varsa Türk değildir, Türkleri sevmeyen bir Kürt varsa Kürt değildir.

Hiç Arap Arap'a silah atar mı?

Bu hastalık şunu da getirdi. Ülkede bir bütünleşme var. Yer yer görüyoruz bunları. İnsanlar birbirine yardım etmeye başladı. Eskiden komşular birbirini tanımazken şimdi birbirlerine alışverişlerinde dahi destek olmaya başladı. Anladığım kadarıyla bir hoşgörü başladı. İnsanlar ayrımcılığı bırakıp, birbirine destek olmaya başladı.

İki farklı yabancı yerine beni bir kardeş gibi görmeyi öğrenmelisin.

Biz bir aileyiz. Irkçılığı yadırgamakla birlikte, Allah kendi kavmini sevmeyi yasaklamamış. İçimizden bizim değerlerimizi yaşatacak bir lider mutlaka çıkacak. Birleşelim! Biz kardeşiz, Allah böyle diyor, kim ne derse desin.

Hepimiz aynı ağacın çocuklarıydık.

Vatanımızı seviyorsak hemşehrilerimizi de sevmeliyiz.

Eğer hepimiz yardımlaşır ve beraber çalışırsak o ışık yarının umuduyla büyüyecek ve özgürce parlayacak…”

Çünkü insanlar güveniyor tüm insanlara

Kapansın El Kapıları, Bir Daha Açılmasın, Yok Edin İnsanın İnsana Kulluğunu, Bu Davet Bizim... Yaşamak, Bir Ağaç Gibi Tek Ve Hür, Ve Bir Orman Gibi Kardeşçesine, Bu Hasret Bizim...

Türk Arapsız yaşayamaz; kim ki yaşar der, delidir. Arabın Türk, hem sağ gözüdür, hem sağ elidir. Veriniz başbaşa, zira sonu hüsranı mübin.

Eski Türk filmlerinde kardeş olduğunu bilmeyen iki jön birbirini öldürmek üzereyken ortaya çıkan yaşlı bilge gibi bazen bütün bu ezilen cenaha “Durun! Siz kardeşsiniz!” diye bağırmak geliyor içimden! Ya da daha iyisi: “Türkiye’nin bütün ötekileri! Birleşin!”.

19/20 yüzyılın koçbaşı Ermeni Sorunu, 20/21. yüzyılın koçbaşı ise malum Kürt Sorunu oldu. Aman yanılmayın! Burada Ermeni veya Kürt kelimeleri sadece birer teferruattır. Ne geçen yüzyıl Ermenileri umursayan vardı, ne de şimdi dünyanın Kürtleri umursadığı vardır. Biz Türk-Kürt-Ermeni birbirimizi kollamazsak, olacağı tarihten bellidir.

Hepimiz tek kanatlı melekleriz; yalnızca birbirimize sarılarak uçabiliriz.

Kıbrıs Türkü kardeşlerimiz bu zirvede Türk Devletleri Teşkilatının gözlemci üyesi oldu. İnşallah Türk dünyasındaki tüm kardeşlerimiz, birlikte dünyadaki çok büyük, güçlü memleketlerden olacaklar.

Müslümânın kalbinde bir îmân nûru vardır ki, her şeyden ve bütün nûrlardan daha parlakdır. Müslümânlar bir araya gelince birbirlerinden istifade ederler. Kalblerindeki bu nûr birbirlerine geçer.

Kardeşine gizlide öğüt veren onu süslemiş, açıkta (halkın önündü) öğüt veren de onu kötülemiştir.

Türk milletini sevmekte birleşenler; birbirlerini sevmekte birleşmeğe de mecburlardır. Aksi takdirde millet sevgileri, kimsenin inanmayacağı boş bir laftan ibaret kalır.

Ayrı görüp yolları, deme; bu sağ, bu soldur. Nura giden yolların her biri doğru yoldur; Her birinin yolcusu gizli bir yoldaşındır, Yolu şaşıran bile kıymetli Kardaşındır.