Aklı ve gerçekleri kullanan bir insan mükemmele erişecektir. Doğa insanın akıl gücüne bir sınırlama getirmemiştir.

İnsanlar düşünmeyi öğrendiler mi, düşüne düşüne gerçeğe ulaşmayı da öğrenirler elbet.

Önemli olan insanların düşünmeyi öğrenmeleri. O zaman gerçeğe giden yolu kendileri bulabilirler.

İnsana gelince tüm söyleyebileceğimiz şuydu : 'Mükemmelleşebilir canlılar olarak doğduk ve asla mükemmel olamayacağız.'

Herkesin dış fırçası vardır ama dişlerini fırçalamaz bazıları. Akıl da böyle işte; hepimizde var ama kimi kullanmamakta ısrarlı.

İnsanın gelişmesi, Tanrı'yı içinden çıkarıp yerine aklı koymasıdır.

Kin, insana akıllı işler yaptırıyor.(Ulucanlar Merkez Cezaevi, 28 Temmuz '88)

Coşkuyu tekrar bilime ve politikaya sokmak gerekiyor. Coşkunun ve duyarlılığın, teorik politika ve bilimin, vazgeçilmez bir öğesi olması gerektiğini söylüyorum. Çünkü coşku ve duyarlılık insan olmanın vazgeçilmez öğeleri arasında yer alıyor. Kaldı ki, coşku olmayınca aklı ne edeyim? İran şairleri böyle söylüyorlar; katılıyorum.

Uyurken bana bakma. Uyuyan her insan aptal görünür.

İnsanlar üzerinde pek çok şey söylenir, ama insandan söz edilmez hiç.

Herkes üstünü örtüğünün altında kalır.

İnsan gerçeği bilecek niteliğe sahiptir. Bir şey sağduyulu ile inşa edildiğinde deneyimle doğrulanmış olur.

Akıl, adl (adalet) ıssı (sahibi) bir ulu kişidir. Medet etmek sana onun işidir.

Yeryüzünde insan kadar muhteşem bir şey yok; insandaysa akıl kadar muhteşem bir şey yok.

Gerçeğe üyeIerin oyIarıyIa karar vermek, akIa ve adaIete yapıImış dayanıImaz hakarettir.

İnsanın aklına ne hatıralar geliyor!

Kendinizden daha yüce olan bir tanrı yoktur.

Pek az insan başkalarının deneylerinden yararlanmayı bilecek kadar akıllıdır.

İnsanın, zihni ve tutkuları eğer o büyük engel olmasa bir kartal misali uçmasını sağlayabilirdi.

Bilim, gerçeğe olan bağlılığını değiştirmeyecek. Sadece dinin saçmalığa olan bağlılığını değiştirmesini umabiliriz.