Veganizm

Her bakımdan veganlar, hem vejeteryanlara hem de vejeteryan olmayanlara kıyasla eşit veya daha iyi sağlığa sahip görünüyorlar.

Veganizm, hayvanları önemseyen asgari insanların yapabileceği şeydir. Onları öldürmek ve yememek, tecavüzcü ya da çocuk tacizcisi olmaktan farklı değildir. Sadece zarar vermemek demektir. Biri yardımcı olduğu anlamına gelmez.

Vegan olmak etik bir ölçektir. Bu, hayvanlara zarar vermediği anlamına gelir.

Vegan olmak ahlaki bir zorunluluktur. Fakat Hayvan Soykırımı'nı durdurmakla ilgisi yok. Hayvan Holokostu, her yıl mezbahalarda 60 milyardan fazla hayvan olduğunu iddia ediyor. Kurbanlardan sadece birini kurtarmıyoruz.

Vegan olmak, kadınlara zarar vermemek gibi, zarar vermemek gibi, zarar vermemek demektir. Ama sadece zarar vermekten kaçınmak, yardım ettiğimiz anlamına gelmez. Bu sadece tarafsız olduğumuz anlamına geliyor.

Hayvanlar için dayanışma içinde kilitlenmesi gereken dünyadaki bütün insanlar arasında, vegan olmalı.

Gerçek şu ki, vegan olmak hayvanlar için yapabileceği en az şeydir.

Tüketmeyen hayvanlarımın, başkaları üzerinde hiçbir etkisi yoktur.

Ben veganım. Vegan olmayı savunuyorum.

Şiddeti ve zulmü tümüyle hayatından çıkarmak isteyen; hayvanların yaşam hakkına saygı duyan ve bu nedenle de uçan, koşan, yürüyen, yüzen, gözleri ve bir annesi olan hiçbir canlıyı yemem diyen barışçıl bir insan olsanız da, genel tercihin dışındaysanız, yalnız kalırsınız. “Acaba Türkiye’deki tek vegan ben miyim?” diye düşündüğüm çok olmuştur. Bu gibi durumlarda çok önemli bir soruyu kendinize sorup tercihinizi tekrar net şekilde ortaya koyarsanız, yalnızlığı da aşarsınız: “Yalnızlık mı, vicdan huzursuzluğu mu?

Sigara içen birisi vegan besleniyorsa, belli ki veganlığı bir felsefe olarak benimsememiştir. Çünkü eğer dert ettiği, hayvana yapılan zulme karşı durmaksa, sigara deneylerini de reddetmesi beklenir.

Veganlar, hayattan elini ayağını çekmiş, eğlenmeyi de bilmeyen insanlar değildir. Sadece içinde/arkasında zulüm olan hiçbir şeyden zevk almamayı biliriz.

Veganlık ne aşırı zor, ne de çok kolay. İnsan kendi içinde hesaplaşmasını tamamlayınca gerisi çözülüyor zaten.

Ben hayvan özgürlükçüsü bir etik veganım. Hayvanların meta olarak kullanılmasına her şekilde karşıyım.

Vegan devrim aslında, anneler mutfakta et pişirmeyi reddettiğinde başlayacak!

Veganlar şiddetsiz, zulümsüz, işkencesiz yaşamı savunuyor.

Hayvan sömürüsü yapmadan yaşamak mümkün.

Veganizme karşı hiçbir argüman yoktur. Kabul et. Yaşadığın şekil için özgür dile. Kusurları düzelt ve yoluna ilerle.

Veganlığı ciddiye alan kişilerden "Vegan Polis" diye bahsedenler türcüdür. Irk ya da toplumsal cinsiyet eşitliğini tutarlı olarak savunan kişilerden ya da homofobiye sıfır tolerans gösterenlerden asla bu şekilde bahsetmeyiz. Mevzu oldukça basit: Ya türcüsünüzdür ya da değilsinizdir. Eğer türcü değilseniz, vegan olur ve veganlığı ciddiye alırsınız -tıpkı ırkçılığa, cinsiyetçiliğe ve heteroseksizme karşı çıkarken olduğu gibi.

Vegan olmak şiddetsiz bir yaşam sürmek için gereklidir. Yeterli değildir; çünkü eğer şiddetsizliği kucaklıyorsak, veganlığın ötesine geçip eylemlerimizde, sözlerimizde ve düşüncelerimizdeki tüm şiddeti geride bırakmalıyız. Fakat veganlık kesinlikle gereklidir ve vegan değilseniz, her hayvan yiyişinizde veya giyişinizde şiddeti kutluyorsunuz demektir.

Veganizm; Benim görüşüme göre, hayvan hakları hareketi, özünde, tüm duyarlı varlıklara şiddeti sona erdirmekle ilgili bir harekettir. Herkes için temel adalet arayan bir harekettir. İnsanları insan olmayanlardan ayıran keyfi çizgide durmayan ortaya çıkan bir barış hareketidir.

Vegan olmak "yaşam tarzı meselesi değildir."Bu temel ahlaki yükümlülük meselesidir. Vegan olmak "seçim"meselesi mi? Sadece savunmasız olanı sömürmemek için ahlaki yükümlülüklerimizi görmezden gelmeyi seçebildiğimiz sürece.

Et ve diğer hayvansal ürünler arasındaki ayrım tamamen saçmalıktır. Vejetaryenlik ahlaki açıdan tutarsız bir konumdur. Hayvanları ahlaki topluluğun üyeleri olarak görüyorsanız, gerçekten vegan olmaktan başka seçeneğiniz yoktur.

Veganizm, hiçbir şeyden vazgeçmekle ya da bir şey kaybetmekle ilgili değildir; şiddetsizliği kucaklamaktan ve savunmasızların sömürüsüne katılmayı reddetmekten kaynaklanan kendi içinizdeki barışı kazanmakla ilgilidir.