Siyaset Felsefesi

Devlet benim kısıtlanmamın, sınırlanmamın, köleliğimin somut görünümüdür.

Devlet, emeğin köleliği üzerine oturur. Emek, özgür olduğu anda devlet çöker.

Devlet, kendi şiddetine hukuk bireyinkine ise, “suç” adını verir.

Devlet, birey her şey olmadığı sürece varlığını sürdürebilir.

En iyi iktidar, olmayan iktidardır.

Siyasal bir zafer kazanmadıkları sürece, çoktan hazırlanmış bir ekonomik yenilgi onları beklemekteydi.

Faşizmi, akıl ile doğanın şeytani bir sentezi olarak tanımlayabiliriz: felsefenin her zaman düşlediği o kutuplar arası uzlaşmanın tam karşıtı.

Hükmedenler kendi budalacaplanlarını kimi zaman nesnel zorunluluk olarak tanımiasalar bileböyle bir nesnel zorunluluga inanmazlar. Dünya tarihinin mühendislerirolünü oynarlar.

Eğer kurucularının kazançlı çıkma olasılığı varsa, hiçbir rasyonel merci diktatörlüğe karşı bir yargıda bulunamaz.

Tecrübelerimiz, ahlak ve politikanın hemen bütün sorularının akılla değil, güçle belirlendiğini göstermektedir.

Egemenlik ilkesi, her şeyin feda edildiği bir put haline gelmiştir.

Kapitalizm hakkında konuşmayanlar faşizm hakkında sussunlar.

Özgür olmak için iktidarı devirenler, özgürlüğün karşıtı iktidarı devralırlar.

Esasında komünizm, iyimserlik, beşeriyetin iyiliğine inanç üzerine dayanır. Kötülükler sadece fena bir sosyal teşkilatlanmadan doğar yoksa ferdin tabiatı ile hiç ilgisi yoktur. Komünizm, tabii olarak eşitçidir.

Bir baskının gelişmesinden hürriyetin doğabileceğini düşünmek boş bir hayal gibidir.

Baylar! Soyut özgürlük sözcüğünün sizi aldatmasına izin vermeyin. Kimin özgürlüğü? Bu, bir kişinin bir başka kişi karşısındaki özgürlüğü değil, sermayenin işçiyi ezme özgürlüğüdür.

Yükümlülükleri nedeniyle ahlaksız olan bir devlette, bireylerin ahlaklı olmasının temel önemde olduğu nasıl kanıtlanabilir?

Vicdan ve basın özgürlüğü verildiğinde, pek az bir istisnayla, eylem özgürlüğünü de vermek gerektiğini unutmayalım.

Temellerini özgürlük ve eşitlikten alan bir toplumda pek az eylem suç oluşturur.

Esas siyaset bizim yaptığımız değil, sorumluluk gereği bu yaptığımızdan rahatsızlık duyarak sözde yıpratma faaliyeti başlatmaktır. Ama toplumda karşılığı çok şükür yoktur. Ben rozetsiz başkanlık yapacağıma söz verdim.

Amaç insanlara yönelik olmaktan çıkar, dünya üzerindeki dengeleri değiştirmenin bir kılıfı haline dönüşürse, din artık siyasetin bir aracıdır ve herkes onu amaçlarına göre kullanır. İslamcı bir parti kurulamaz. Daha doğrusu kurulmamalıdır. Farklı siyasi tercihleri olan kişiler, hem inançlarını sürdürmek hem de ekonomik, politik amaçlarını gerçekleştirmek şansına sahip olmalıdır.

Bir hükümet nüfuzunu kötüye kullanmadığı ve adaleti çıkarlarına hiçbir vakit feda etmediği zaman takdire değerdir.

Adalet daima güçlüden yanadır.

İki tür mücadele tarzı vardır: Biri yasalara uyarak, öbürü zora başvurarak. Birincisi insanlara özgüdür, İkincisi hayvanlara. Ama hep olageldiği gibi, birincisi yetmediğinden ikincisine başvurmak gerekir.