Milliyetçilik

Kafirle çatışmayı göze alan Müslüman'a "Türk" denir.

Ben, ülkücülük tuzağına düşmüş acizlerin bile Türk kelimesinden kurtulmak istedikleri bir dönemde sarahaten "Kalın Türk" deyiverdim. O tarihte bu söz, Türkiye'nin modernlik macerası boyunca ekmeğini solcu ve sağcı hayal perdesinden yiyen eyyamcı taifesi ağzından sadır olamayacak bir ifade idi.

Milliyetçilik, bir milli fikirler manzumesidir. Milliyetçi olabilmek için, evvela ortada bir milletin olması, sonra da milliyetçinin, bu milletin tarihini, yapısını bilmesi, davalarını kavraması, yönleri, hedefleri benimsemesi ve bunlara göre kendi dünya ve toplum görüşüne, milliyetçi bir yön tayin edebilmesi lazımdır. Onun içindir ki milliyetçilik, aydın insan işidir.

Türkiye; Edirne’nin batısında, Ağrı’nın doğusunda esamesi okunmayan adamların en milli benim diye palavra sıktığı bir ülke oldu.. Bunu değiştirmek zorundayız.

Evrensel olmayan, milli olamaz. Evrensel olamayan birisi, milli fayda sağlayamaz.

Jön Türklerin uğrunda çalıştıkları Osmanlı milleti oluşturma hareketi boş bir girişimdir. Tek çıkar yol, milliyetçiliktir.

Yaşasın tam bağımsız, emperyal, cihanşümul büyük Türkiye!

Beni en çok yükselten ve mutlu bir coşkuyu veren dürüst bir Alman olmamdır.

Babamın ülkesi üzerimde her zaman en önemli hakka sahip olmuştur.

Milliyetçilik, "vatan, millet, Sakarya, kan, ırk, bayrak" edebiyatı mıdır, yoksa ulusun çıkarlarını, onurunu herkese karşı savunmak; yani tam bağımsızlık mıdır? Ülkenin onuru ayaklar altında çiğnenirken, "vatan, millet, bayrak" edebiyatını yani milliyetçiliği sadece kitleleri uyutmak, kandırmak için kullanıp aslında bütün bu değerleri salt kendi siyasal ya da bireysel-sınıfsal çıkarları için kullanmak milliyetçilikse, bunun karşıtı nedir?

Milliyetçilik ise sömürücülerin değil, Mustafa Kemal devrimcilerinin bayrağıdır.

Bu ülkede, ay-yıldızlı al bayrağımız dışında hiçbir bayrak dalgalanamaz: ne orak-çekiçli kızıl bayrak, ne de çok yıldızlı Amerikan bayrağı... Burası Türkiye'dir. Bu ulus, Türk ulusudur. Bu bayrak, ordularda dalgalandırılmış Türk bayrağıdır. Ve bu bayrak, rengini Kuvay-ı Milliye şehitlerinin o kutsal kanlarından almıştır.

Can veririm ama çakıl taşı vermem.

Bayrak inmez, ezan susmaz...

Türk milliyetçilerinin çile ve ızdıraba düçar olduğu dönemler Türk Milli şuurunun yeni bir zaferini müjdelemektedir. Mustaripler, mağdurlar ve mazlumlar çoğalıp Türk milliyetçilerinin saflarını takviye ettikçe hareketin aşk ve hararet potansiyeli de artmaktadır.

Türk milliyetçisi, Türk içtimaî ırkını benimser, sever ve sevdirirken ailelerini de bu espri içinde kurmaya çalışır. Kozmopolitlikten hoşlanmaz. Bununla beraber, başka içtimaî ırkları da Allah'ın bir âyeti olarak değerlendirir.

Benim milliyetçilik anlayışımda asla ırkçılığa, bölgeciliğe ve dar kavmiyet şuuruna yer yoktur.

Bu vatan neredeyse sözde bizim.

Bir ülkenin sahibi olabilmek günlük gazetelerin üzerine "Türkiye Türklerindir" diye yazarak maalesef olmuyor.

Bir mafya babası olarak Türkçülük hareketine bu kadar hizmet edebildim. Acaba sizler o soylu unvanlarınızla ne kadar hizmet edip ne kadar bedel ödediniz?

Irak halkı düştüğünde yeniden ayağa kalkmasını bilir.

Dünyada en büyük iftiharım Türk yaratıldığımdır. Bu kadar tarih okudum, Türk kadar kahraman, mert, iyi yürekli, zeki ve akl-ı selim sahibi insan, Türk kadar büyük ve yüksek bir tarihe malik bir millet görmedim.

Onlardan istediğimiz sade Türkçe konuşmak ve bir Türk gibi düşünmektir, başka bir şey değil! Bunu istemeyenler memleketi derhal terk etmelidir. Namusun icabı budur. Puştluğa gerek yok!

Milleti, vatanı, bayrağı, askeri sevmek... Bu sevmek, paylaştıkça büyüyen bir sevgidir.